سعید رجایی پور؛ زهرا پورپیرعلی؛ قربانعلی سلیمی
دوره 4، شماره 1 ، فروردین 1386
چکیده
مقدمه: موفقیت و پیشرفت دانشگاه‌ها به نیروی انسانی آنها بستگی دارد. اگر این سازمان‌ها قادر به جذب، حمایت حفظ روحیه‌ی کارکنان نباشند در جهت انجام مسؤولیت‌ها و وظایف خطیر خود، با مشکل روبرو می‌شوند. از جمله عوامل مؤثر بر روحیه‌ی افراد، افزایش امکان مشارکت آنها در تصمیم‌گیری‌ها می‌باشد که فضای کلی دانشگاه را پویا، پرنشاط و فعال ...
بیشتر
مقدمه: موفقیت و پیشرفت دانشگاه‌ها به نیروی انسانی آنها بستگی دارد. اگر این سازمان‌ها قادر به جذب، حمایت حفظ روحیه‌ی کارکنان نباشند در جهت انجام مسؤولیت‌ها و وظایف خطیر خود، با مشکل روبرو می‌شوند. از جمله عوامل مؤثر بر روحیه‌ی افراد، افزایش امکان مشارکت آنها در تصمیم‌گیری‌ها می‌باشد که فضای کلی دانشگاه را پویا، پرنشاط و فعال نموده و توانمندی‌ها و خلاقیت‌های استادان را به خوبی شکوفا و متجلی می‌سازد. بر این اساس، هـدف اصلی این مقاله تعیین رابطـه بین میـزان مشارکـت اعضـای هیـأت علمی درتصمیم‌گیری‌های مدیریتی با سطح روحیه‌ی آنها در دانشگاه‌های اصفهان و علوم پزشکی اصفهان بوده است. روش بررسی: نوع مطالعه در این پژوهش تحلیلی از نوع همبستگی بوده و نمونه‌ی مورد مطالعه شامل 165 نفر اعضای هیأت علمی دو دانشگاه بود که با استفاده از روش نمونه‌گیری چند مرحله‌ای متناسب با حجم به نسبت 73 به 92 از میان دانشکده‌های دو دانشگاه انتخاب شدند. ابزار جمع‌آوری اطلاعات، دو پرسشنامه محقق ساخته، یکی پرسشنامه مشارکت در تصمیم‌گیری و دیگری پرسشنامه‌ی سنجش روحیه بود. روایی پرسشنامه‌ها با روش محتوایی و پایایی آنها با استفاده از ضریب Chronbach Alfa در پرسشنامه «مشارکت در تصمیم‌گیری» 86/0 و پرسشنامه «سنجش روحیه» 87/0 محاسبه شد. روایی پرسشنامه‌ها با روش محتوایی و با محاسبه روایی درونی تعیین شد. تجزیه و تحلیل داده‌های این پژوهش به وسیله‌ی نرم‌افزار SPSS و از شاخص‌های آماری نظیر فراوانی، میانگین، واریانس و از آزمون‌های t مستقل، ضریب همبستگی Pearson، تحلیل واریانس یک‌طرفه استفاده شده است. یافته‌ها: نتایج نشان داد که بین میزان مشارکت اعضای هیأت علمی در تصمیم‌گیری‌های مدیریتی با سطح روحیه‌ی آنها رابطه وجود دارد. بیشترین میزان مشارکت اعضای هیأت علمی در تصمیم‌گیری‌های مدیریتی مربوط به تصمیم‌گیری پژوهشی و کم‌ترین میزان مشارکت مربوط به تصمیم‌گیری آموزشی بود. نتیجه‌گیری: مشارکت افراد در تصمیم‌گیری‌های سازمانی می‌تواند بر یک‌پارچگی گروه‌های کاری بیفزاید و باعث تقویت روحیه‌ی کارکنان شود همچنین تعهد بیشتری در آنها برای نیل به اهداف سازمانی ایجاد نماید. واژه‌های کلیدی: تصمیم‌گیری؛ تصمیم‌گیری سازمانی؛ دانشگاه‌ها؛ دانشگاهیان
ناهید دهباشی؛ سعید رجائی پور؛ قربانعلی سلیمی
دوره 2، شماره 2 ، مهر 1384
چکیده
مقدمه : بیمارستان به عنوان مهمترین نهاد درمانی همواره مورد توجه خاص همگان بوده است و این نهاد به تصمیم گیری های مناسب مدیران نیاز دارد. بنابراین, شیوه تصمیم گیری مدیران و رضایت شغلی کارکنان می تواند در راستای عملکرد صحیح مدیران بیمارستانها مؤثر باشد از این رو در این تحقیق چگونگی تصمیم گیری در بیمارستانهای شهر اصفهان مورد بررسی قرار ...
بیشتر
مقدمه : بیمارستان به عنوان مهمترین نهاد درمانی همواره مورد توجه خاص همگان بوده است و این نهاد به تصمیم گیری های مناسب مدیران نیاز دارد. بنابراین, شیوه تصمیم گیری مدیران و رضایت شغلی کارکنان می تواند در راستای عملکرد صحیح مدیران بیمارستانها مؤثر باشد از این رو در این تحقیق چگونگی تصمیم گیری در بیمارستانهای شهر اصفهان مورد بررسی قرار گرفت. روش بررسی : نـوع مطالعه تحلیلی بوده است. تعـداد جامعـه آمـاری 7607 نفـر بوده که تعــداد 384 نفر به عنوان نمونه با استفاده از شیوه ی نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شدند. ابزار جمع آوری اطلاعات از طریق دو پرسشنامه (پرسشنامه اول جهت بررسی شیوه های تصمیم گیری و پرسشنامه دوم مربوط به رضایت شغلی) بود. پرسشنامه ها خود ساخته و با استفاده از متون علمی و نظرات استادان و صاحبنظران تنظیم گردید و پس از تایید روایی و پایایی با Cronbach Alfa 80 درصد پرسشنامه ها مورد استفاده قرار گرفت. تجزیه و تحلیل یافته ها در دو سطح آمار توصیفی و آمار استنباطی انجام گرفت. یافته ها : شیوه ی تصمیم گیری مدیران در بیمارستانها به ترتیب اولویت به صورت تصمیم گیری فردی با میانگین 01/3، شیوه تصمیم گیری مشورتی با میانگین 51/2، شیوه ی تصمیم گیری گروهی با میانگین 32/2 و شیوه ی تصمیم گیری مشارکتی با میانگین 16/2 بود. در این خصوص رضایت شغلی کارکنان در بیمارستانهای دولتی با میانگین 92/2 و در بیمارستانهای خصوصی با میانگین 82/2 بود که تفاوت معنی داری وجود نداشت. نتیجه گیری : مدیران در بیمارستانها بیشتر از شیوه ی تصمیم گیری فردی استفاده می کنند و همچنین بین شیوه ی تصمیم گیری مدیران بر اساس سابقه خدمت و میزان تحصیلات تفاوت معنی داری وجود نداشت. در تصمیم گیری فردی رضایت شغلی پایین بود و در سایر شیوه های تصمیم گیری، رضایت شغلی در سطح بالاتری قرار داشت. واژه های کلیدی : رضایت شغلی ـ تصمیم گیری ـ مدیران بیمارستان ـ کارکنان بیمارستان
