بنیامین محسنی ساروی؛ آذر کبیرزاده؛ اسماعیل رضازاده؛ ابراهیم باقریان فرح‌آبادی؛ زلیخا اصغری
دوره 9، شماره 5 ، آذر و دی 1391، ، صفحه 671-678
چکیده
مقدمه: مطالعات متعددی نشان داده‌اند که برخی رضایت‌نامه‌ها از نظر اسنادی اعتبار ندارند. یعنی از افراد غیر مجاز رضایت کسب شده و مشخصات فرد رضایت دهنده به استناد مدارک معتبر احراز نشده بود. این مطالعه به منظور تعیین تأثیر فرم راهنمای پذیرش بر اعتبار رضایت‌نامه‌ها انجام شد.
روش بررسی: پژوهش حاضر، یک مطالعه‌ی تجربی بود که در سال ...
بیشتر
مقدمه: مطالعات متعددی نشان داده‌اند که برخی رضایت‌نامه‌ها از نظر اسنادی اعتبار ندارند. یعنی از افراد غیر مجاز رضایت کسب شده و مشخصات فرد رضایت دهنده به استناد مدارک معتبر احراز نشده بود. این مطالعه به منظور تعیین تأثیر فرم راهنمای پذیرش بر اعتبار رضایت‌نامه‌ها انجام شد.
روش بررسی: پژوهش حاضر، یک مطالعه‌ی تجربی بود که در سال 1389 و در چهار بیمارستان آموزشی شهر ساری انجام شد. گروه مورد با استفاده از فرم راهنمای پذیرش برای حضور فرد مجاز به دادن رضایت و همراه داشتن مدارک لازم راهنمایی شدند. گروه شاهد بیمارانی بودند که قبل از مداخله و اجرای طرح، پذیرش شده بودند. فرم راهنمای پذیرش در دو نسخه تهیه گردید. نسخه‌ی اول توسط منشی درمانگاه در اختیار بیمار قرار داده می‌شد تا زمان پذیرش در بیمارستان به همراه داشته باشد و نسخه‌ی دوم توسط کاربر پذیرش بیمارستان مورد استفاده قرار می‌گرفت. برای پیگیری بیمارانی که فرم را دریافت کرده‌اند یک لیست تهیه شد. بیمارانی که فرم را از منشی دریافت کرده بودند و در زمان پذیرش نیز به همراه داشتند، در مطالعه وارد شدند. متغیرهای مورد بررسی شامل اعتبار رضایت «معالجه و عمل جراحی» و «استفاده از اطلاعات پزشکی»، سن بیمار، نسبت رضایت دهنده با بیمار، تحصیلات کاربر، محل سکونت بیمار، جنس، میزان تحصیلات بیمار و همراه بود. تعداد نمونه برای گروه‌های مورد وشاهد بر اساس مطالعات قبلی و مطالعه‌ی مقدماتی و با استفاده از فرمول حجم نمونه، تعداد 66 نفر برای هر بیمارستان تعیین شد. مضامین اعتبار بر اساس نسبت فرد رضایت دهنده در فرم پذیرش با بیمار مشخص شد. داده‌ها در نرم‌افزار SPSS و با استفاده از شاخص‌های آماری توصیفی و برای بررسی ارتباط متغیر‌ها از آزمون Chi-square و دو جمله‌ای در سطح معنی‌داری 05/0 > P استفاده شد.
یافته‌ها: نتایج نشان داد که با استفاده از فرم راهنمای پذیرش، اعتبار رضایت‌نامه‌ی معالجه و عمل جراحی 6/18 درصد و استفاده از اطلاعات پزشکی 6/15 درصد افزایش یافته است. اعتبار رضایت‌نامه‌ی بیماران در سنین زیر 18 سال و 60-55 سال بالاتر از سایر گروه‌ها بود. نتایج نشان داد اعتبار رضایت در گروه مورد بالاتر از شاهد بود، اما آزمون Chi-square عدم ارتباط معنی‌دار بر اساس تحصیلات کاربر کاردان (14/0 = P) و کارشناس (16/0 = P) مدارک پزشکی را نشان داد.
نتیجه‌گیری: استفاده ار فرم راهنمای پذیرش برای بهبود اعتبار رضایت‌نامه‌ها مفید واقع شد. به نظر می‌رسد تا زمانی که بیماران برای به همراه داشتن مدارک آگاهی لازم را کسب کنند، بتوان با استفاده از فرم پیش‌گفت به بهبود وضعیت کمک نمود. البته علاوه بر آن، آموزش کارکنان و یا تأثیر دادن اعتبار رضایت‌نامه‌ها به عنوان یک شاخص ارزیابی در الگو‌های اعتبار بخشی پیشنهاد می‌گردد.
آذر کبیرزاده؛ ابراهیم باقریان فرح‌آبادی؛ اسماعیل رضا زاده؛ بنیامین محسنی ساروی
دوره 5، شماره 2 ، مهر 1387
چکیده
مقدمه: کمیته‌ی مدارک پزشکی سیاست‌ها، روش‌ها، فرم‌ها و کلیه‌ی مسایل مربوط به مدیریت بخش مدارک پزشکی و اطلاعات بیماران را بررسی می‌کند. در خصوص اهمیت آن کمیته، می‌توان به الزامات موجود در دستورالعمل ارزشیابی و اعتبار بخشی بیمارستان‌ها اشاره نمود. این مطالعه با هدف بررسی نحوه‌ی عملکرد کمیته‌ی مدارک پزشکی بیمارستان‌های آموزشی ...
بیشتر
مقدمه: کمیته‌ی مدارک پزشکی سیاست‌ها، روش‌ها، فرم‌ها و کلیه‌ی مسایل مربوط به مدیریت بخش مدارک پزشکی و اطلاعات بیماران را بررسی می‌کند. در خصوص اهمیت آن کمیته، می‌توان به الزامات موجود در دستورالعمل ارزشیابی و اعتبار بخشی بیمارستان‌ها اشاره نمود. این مطالعه با هدف بررسی نحوه‌ی عملکرد کمیته‌ی مدارک پزشکی بیمارستان‌های آموزشی و غیر آموزشی سراسر استان مازندران بر مبنای صورت‌جلسات ارسال شده به اداره کل مدارک پزشکی، مستقر در حوزه‌ی معاونت درمان دانشگاه، انجام شد. روش بررسی: این مطالعه توصیفی- مقطعی، به روش سرشماری 257 صورت‌جلسه‌ی ارسالی از سال 1384 لغایت نیمه‌ی اول 1386 بررسی گردید. ابزار گردآوری داده، چک لیستی بود که عناصر اطلاعاتی آن به استناد دستورالعمل ارزشیابی بیمارستان، مصوب وزارت بهداشت، طراحی شد. متغیرهای مورد بررسی شامل تعداد جلسات تشکیل شده، مسایل مطروحه، ترکیب جلسه و تصمیمات متخذه بود. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS آنالیز شد. یافته‌ها: از تعداد 600 جلسه که باید در کل دو سال و نیم، در بیمارستان‌ها تشکیل می‌شد، 257 جلسه تشکیل شده بود. کل موارد مطروحه در ارتباط با 5 وظیفه‌ی تعریف شده برای کمیته‌ی مدارک پزشکی، 513 مورد بود که برای 2/70 درصد تصمیم‌گیری شده، برای 8/9 درصد تصمیم‌گیری نشده ، 1/19 درصد نیز غیر قابل حل و 9/0 درصد نامشخص باقی مانده است. نتیجه‌گیری: عملکرد کمیته‌ی مدارک پزشکی بیمارستان‌های استان از نظر تشکیل جلسات، پیگیری مصوبات و حضور اعضاء چندان مطلوب نیست. به منظور بهبود وضعیت، برگزاری مرتب جلسات، پیگیری مصوبات و همچنین ارزیابی عملکرد کمیته به صورت سالانه توسط بیمارستان توصیه می‌گردد. واژه‌های کلیدی: مدارک پزشکی؛ کمیته‌های کادر حرفه‌ای؛ مدیریت اطلاعات؛ بیمارستان‌ها؛ کنترل فرم‌ها و مدارک
آذر کبیرزاده؛ بنیامین محسنی ساروی؛ زلیخا اصغری؛ ابراهیم باقریان فرح‌آبادی؛ رحیم باقرزاده لداری
دوره 4، شماره 2 ، مهر 1386
چکیده
چکیده مقدمه: دست‌اندرکاران حرفه‌های پزشکی به دلیل بر عهده داشتن مسؤولیت تأمین سلامت و درمان بیماران، تحت تأثیر عوامل متعدد استرس‌زا هستند. در این پژوهش میزان سلامت عمومی، استرس و عوامل استرس‌زا در کارکنان بخش مدارک پزشکی بیمارستان‌های استان مازندران بررسی شد. روش بررسی: این پژوهش تحلیلی- مقطعی، به صورت سرشماری بر روی کارکنان ...
بیشتر
چکیده مقدمه: دست‌اندرکاران حرفه‌های پزشکی به دلیل بر عهده داشتن مسؤولیت تأمین سلامت و درمان بیماران، تحت تأثیر عوامل متعدد استرس‌زا هستند. در این پژوهش میزان سلامت عمومی، استرس و عوامل استرس‌زا در کارکنان بخش مدارک پزشکی بیمارستان‌های استان مازندران بررسی شد. روش بررسی: این پژوهش تحلیلی- مقطعی، به صورت سرشماری بر روی کارکنان انجام شد. برای بررسی میزان سلامت عمومی از پرسش‌نامه Goldberg، میزان استرس از پرسشنامهی Osipow و عوامل استرس‌زا، از پرسشنامهی پژوهشگرساخته، استفاده شد. کل کارکنان شاغل 231 نفر که 178 پرسش‌نامه قابل آنالیز بود. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS آنالیز شد. یافته‌ها: از نظر سلامت روان، کارکنان شاغل در مراکز خصوصی وضعیت مطلوب‌تری داشتند و مسؤولین بخش‌ها در معرض خطر بیشتری بودند. مهم‌ترین عامل استرس‌زا در واحد بایگانی، کمبود فضا، واحد کدگذاری، عدم ثبت درست اطلاعات در پرونده و واحد پذیرش و آمار، کمبود کارکنان بود. میزان استرس در کارکنان در حد طبیعی و میانگین سلامت روان در کارکنان با رشته‌ی مدارک پزشکی کم‌تر بود. بین میزان سلامت عمومی و نیز استرس با رشته‌ی تحصیلی ارتباط معنی‌داری وجود نداشت. نتیجه‌گیری: در هنگام بررسی میزان سلامت روان کارکنان مدارک پزشکی در حد قابل قبول بود و آنان از نظر میزان استرس در سطح طبیعی قرار داشتند. با توجه به نوع خدمت کارکنان این بخش و با در نظر گرفتن سال‌های خدمت افراد تا زمان بازنشستگی و همچنین هزینه‌های ناشی از عوارض استرس بر انسان، برطرف نمودن عوامل استرس‌زا توصیه می‌گردد.واژه‌های کلیدی: تنش؛ بهداشت شغلی؛ کارکنان علوم پزشکی و وابسته؛ مدارک پزشکی؛ بهداشت همگانی؛ بهداشت روانی
