افسانه کریمی؛ یوسف مهدی پور؛ علی محمدپور؛ سمیرا پیروزان فر
دوره 7، شماره 4 ، دی 1389
چکیده
مقدمه: تحقیق و پژوهش پس از آموزش نیروی انسانی یکی از ارکان توسعه‌ی سالم فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی می‌باشد و دانشگاه اصلی‌ترین رکن نظام تحقیقاتی محسوب می‌شود. البته در حال حاضر فاصله‌ی زیادی بین تولیدات علمی ایران با بسیاری از کشورهای جهان وجود دارد. از این رو مطالعه‌ی حاضر به منظور بررسی موانع تحقیق از دید اعضای هیأت علمی دانشکده‌های ...
بیشتر
مقدمه: تحقیق و پژوهش پس از آموزش نیروی انسانی یکی از ارکان توسعه‌ی سالم فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی می‌باشد و دانشگاه اصلی‌ترین رکن نظام تحقیقاتی محسوب می‌شود. البته در حال حاضر فاصله‌ی زیادی بین تولیدات علمی ایران با بسیاری از کشورهای جهان وجود دارد. از این رو مطالعه‌ی حاضر به منظور بررسی موانع تحقیق از دید اعضای هیأت علمی دانشکده‌های پزشکی و پیراپزشکی دانشگاه علوم پزشکی زاهدان در سال 1386 انجام شد.روش بررسی: این پژوهش یک مطالعه‌ی توصیفی- مقطعی می‌باشد که در پاییز 1386 با استفاده از پرسش‌نامه انجام گردید. روایی پرسش‌نامه با روش اعتبار محتوا (Content validity) و پایایی آن با روش آزمون مجدد (test-retest) با ضریب همبستگی 85/0 تعیین شد. پرسش‌نامه به طور مستقیم به کلیه‌ی اعضای هیأت علمی دانشکده‌های پزشکی و پیراپزشکی دانشگاه علوم پزشکی زاهدان (137 نفر) داده شد که از این تعداد، 83 نفر به پرسش‌نامه‌ها پاسخ دادند. تحلیل داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار Excel و آمار توصیفی انجام شد.یافته‌ها: یافتههای پژوهش نشان داد که اکثر (8/36 درصد) اعضای هیأت علمی از میان عوامل بازدارنده‌ی انجام تحقیق، عوامل شخصی را بی‌تأثیر دانسته‌اند و سایر عواملی که از دید آن‌ها به میزان زیاد جزء عوامل بازدارنده‌ی انجام تحقیق بوده است عبارت از عوامل سازمانی- اداری 5/31 درصد، عوامل اقتصادی- مالی 7/27 درصد، عوامل وسایل- امکاناتی 8/25 درصد و عوامل اجتماعی 5/25 درصد بود.نتیجه‌گیری: با توجه به اهمیت تحقیق در توسعه‌ی یک کشور و با عنایت به یافتههای این پژوهش، جهت رفع موانع موجود در انجام تحقیق، توجه به موارد ذیل ضروری است: اصلاح فرایند بررسی و تصویب طرح‌های پژوهشی و پایان‌نامه‌ها، فراهم نمودن تسهیلات و امکانات پژوهشی، کاهش ساعت‌های تدریس موظف و تقویت انجام پژوهش‌های گروهی.واژه‌های کلیدی: پژوهش؛ دانشگاه‌ها؛ کارکنان بهداشت و درمان.
علی محمدپور؛ یوسف مهدی پور؛ افسانه کریمی؛ علی راهداری
دوره 6، شماره 2 ، مهر 1388
چکیده
مقدمه: با توجه به نقش آموزش بیمار و خانواده در فرایند مراقبت بیمار، کمیسیون مشترک اعتباربخشی مراکز بهداشتی و درمانی آمریکا در برنامه اعتباربخشی بیمارستانی خود، استانداردهای آموزش بیمار و خانواده را تدوین کرده است. از طرفی تحقیقات انجام شده حاکی است که استانداردهای بیمارستانی وزارت بهداشت ایران چندان کامل و جامع نیست. با این اوصاف ...
بیشتر
مقدمه: با توجه به نقش آموزش بیمار و خانواده در فرایند مراقبت بیمار، کمیسیون مشترک اعتباربخشی مراکز بهداشتی و درمانی آمریکا در برنامه اعتباربخشی بیمارستانی خود، استانداردهای آموزش بیمار و خانواده را تدوین کرده است. از طرفی تحقیقات انجام شده حاکی است که استانداردهای بیمارستانی وزارت بهداشت ایران چندان کامل و جامع نیست. با این اوصاف با انجام یک مطالعه توصیفی– تطبیقی بر آن شدیم تا از وضعیت استانداردهای آموزش بیمار و خانواده وزارت بهداشت آگاه شویم. روش بررسی: در این مطالعه توصیفی – تطبیقی در سال 1386 استانداردهای بیمارستانی (فرم استاندارد اجرایی ارزشیابی شماره ب) مربوط به آموزش بیمار وزارت بهداشت ایران (4 گزاره) با استانداردهای آموزش بیمار و خانواده کمیسیون مشترک اعتباربخشی مراکز بهداشتی – درمانی آمریکا (کمیسیون مشترک) (10 گزاره) مقایسه شد. روش گردآوری داده‌ها، استفاده از اطلاعات موجود و ابزار مورد استفاده چک لیستی بود که بر اساس استانداردهای آموزش بیمار و خانواده کمیسیون مشترک تهیه شد. تحلیل داده‌ها با استفاده از جداول تطبیقی و روش‌های آمار توصیفی انجام گرفت. یافته‌ها: میزان تطابق استانداردهای بیمارستانی وزارت بهداشت با استانداردهای آموزش بیمار و خانواده کمیسیون مشترک به میزان 40 درصد تطابق نسبی و 60 درصد عدم تطابق بود.نتیجه‌گیری: با توجه به یافتههای این مطالعه، می‌‌توان گفت که آموزش بیمار و خانواده هیچ جایگاهی در استانداردهای بیمارستانی وزارت بهداشت ندارد. بنابراین تدوین استانداردهای آموزش بیمار و خانواده باید مورد توجه قرار گیرد.واژه‌های کلیدی: استانداردهای مرجع؛ آموزش بیماران؛ بهداشت و تندرستی.
