محمدحسین سالاریان زاده؛ فرهاد صدر؛ محمدرضا واعظ مهدوی؛ علی ماهر
دوره 8، (ویژه نامه ی مدیریت خدمات بهداشتی درمانی) ، اسفند 1390، ، صفحه 1199-1212
چکیده
مقدمه: در عصر اطلاعات، کارآفرینی موتور محرک توسعهی اقتصادی و محور فعالیتهای فردی و سازمانی محسوب میشود. از آنجا که در اغلب کشورهای جهان سوم، دولت در تمام عرصههای اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی و به ویژه خدمات بهداشتی درمانی حضوری فراگیر دارد، ایجاد پویایی در سازمانهای دولتی حایز اهمیت ویژهای است. این پژوهش به شناسایی عوامل ...
بیشتر
مقدمه: در عصر اطلاعات، کارآفرینی موتور محرک توسعهی اقتصادی و محور فعالیتهای فردی و سازمانی محسوب میشود. از آنجا که در اغلب کشورهای جهان سوم، دولت در تمام عرصههای اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی و به ویژه خدمات بهداشتی درمانی حضوری فراگیر دارد، ایجاد پویایی در سازمانهای دولتی حایز اهمیت ویژهای است. این پژوهش به شناسایی عوامل مؤثر بر بهبود عملکرد سازمان با محوریت کارآفرینی سازمانی در بخش خدمات بهداشتی درمانی دولتی و ارایهی الگوی کاربردی برای ایجاد سازمان کارآفرین پرداخته است.
روش بررسی: در این پژوهش توصیفی 43 سازمان بهداشتی درمانی بخش دولتی ایران در دو سطح ملی و منطقهای، با استفاده از نمونهگیری جامعهی نامحدود و به کارگیری روش تصادفی طبقهبندی شده انتخاب گردیدند و در آنها میزان کارآفرینی سازمانی به عنوان متغیر وابسته با بهرهگیری از روش پیمایشی بین سالهای 84-1383 و استفاده از پرسشنامه و تکمیل آنها توسط مدیران عالی و میانی این سازمانها مورد مطالعه قرار گرفت. آزمون Cronbach's alpha روایی پرسشنامه را با 97 درصد تأیید نمود. میانگین و انحراف معیار دادههای گردآوری شده استخراج گردید و یافتهها با استفاده از آزمون همبستگی در فضای نرمافزار SPSS مورد تحلیل قرار گرفت.
یافتهها: به طور متوسط 80 درصد مدیران این سازمانها پرسشنامه را جواب دادند. مطالعه نشان داد که میانگین کارآفرینی در این سازمانها با در نظر گرفتن عوامل ساختاری، رفتاری و محیطی مؤثر بر کارآفرینی سازمانی، حدود 08/3 بود که بیانگر میزان پایین کارآفرینی سازمانی است. از میان شاخصها، میزان رضایت ارباب رجوع در سطح به نسبت خوبی بود، ولی پایین بودن سایر شاخصها از جمله میزان تنوع درآمدی سازمانها، میزان کم فعالیتهای واگذار شده به بخش غیر دولتی و نبود تیمهای تحقیق و توسعه، باعث افت میزان کارآفرینی سازمانی در این سازمانها شده بود.
نتیجهگیری: سازمانهای بهداشتی درمانی دولتی در ایران نتوانستهاند از مزایای کارآفرینی سازمانی به خوبی بهره بگیرند. از اینرو، سازمانهای پیشگفت نیازمند الگوی کاربردی خاص برای توسعهی کارآفرینی هستند، که الگو و راهکارهای ارایه شده در این پژوهش میتواند راهگشای توسعهی عملکرد این سازمانها باشد.