محمدرضا ملکی؛ بهرام دلگشایی؛ امیراشکان نصیری پور؛ مریم یعقوبی
دوره 9، شماره 2 ، خرداد و تیر 1391
چکیده
مقدمه: رشد روزافزون بیماران مزمنی که به حمایت دایمی نیاز دارند و کارکنانی که روزانه در معرض فشارهای روحی و روانی قرار میگیرند، به بیمارستانهایی نیاز دارد که به برنامهی ارتقای سلامت به عنوان یک خدمت کلیدی و مهم توجه داشته باشند. برنامهی ارتقای سلامت توسط سازمان جهانی بهداشت در دههی 1990عنوان گردید و تا امروز تعداد زیادی از بیمارستانها ...
بیشتر
مقدمه: رشد روزافزون بیماران مزمنی که به حمایت دایمی نیاز دارند و کارکنانی که روزانه در معرض فشارهای روحی و روانی قرار میگیرند، به بیمارستانهایی نیاز دارد که به برنامهی ارتقای سلامت به عنوان یک خدمت کلیدی و مهم توجه داشته باشند. برنامهی ارتقای سلامت توسط سازمان جهانی بهداشت در دههی 1990عنوان گردید و تا امروز تعداد زیادی از بیمارستانها در تمام قارهها و در بسیاری از کشورها برنامهی ارتقای سلامت را پیاده نمودهاند. از اینرو، پژوهش حاضر با هدف مقایسهی برنامههای ارتقای سلامت در بیمارستانهای پایلوت سازمان جهانی بهداشت صورت گرفت. روش بررسی: این مقاله حاصل یک مطالعهی توصیفی- تطبیقی و کاربردی بود که اطلاعات مورد نیاز آن از طریق مطالعهی کتابخانهای (دیجیتال و چاپی) و گزارش سازمان جهانی بهداشت در خصوص برنامههای بیمارستانهای اروپایی پایلوت در طرح «برنامهی بیمارستان متعهد به ارتقای سلامت» گردآوری گردید. جامعهی پژوهش شامل 20 بیمارستان اروپایی پایلوت برنامهی بیمارستان متعهد به ارتقای سلامت سازمان جهانی بهداشت در بین سالهای 97-1993 بود. در نهایت، دادههای گردآوری شده، جدولبندی، توصیف و مقایسه شدند. یافتهها: برنامههای ارتقای سلامت در قالب 4 دسته پروژهی اصلی (توجه به ارتقای سلامت در بیمار، کارکنان، بیمارستان و جامعه) انجام شد و برای هر یک از این دسته پروژهها، تعدادی زیر پروژه تعریف گردید. به طور کلی، 149 زیر پروژه در بیمارستانهای مورد مطالعه انجام شد. 100 درصد بیمارستانهای مورد مطالعه در شبکهی بیمارستانهای متعهد به ارتقای سلامت عضویت داشتند. تمام بیمارستانها به جز بیمارستان Prague در پروژهی پایلوت سازمان جهانی بهداشت شرکت نمودند. 31 درصد از بیمارستانها در اجرای برنامهی ارتقای سلامت با سایر سازمانها در ارتباط بودند. 78 درصد بیمارستانها بیشتر از 10 زیر پروژه داشتند و زیر پروژههای مربوط به پروژهی ارتقای سلامت بیمار، از همه بیشتر بود. تمام بیمارستانهای مورد مطالعه، به اطلاعرسانی برنامههای خود با سایر بیمارستانها پرداختند. وجود شاخص ارزیابی برای برنامههای ارتقای سلامت در 75 درصد بیمارستانها لحاظ شده بود. همهی بیمارستانها برای اجرای پروژههای مربوط به ارتقای سلامت، یک ساختار پروژه را تعریف نمودند. نتیجهگیری: سازمان جهانی بهداشت در اجرای برنامهی بیمارستان متعهد به ارتقای سلامت، انجام یک سری اقدامات (مانند انجام پروژههای ارتقای سلامت، عضویت در شبکهی جهانی ارتقای سلامت، تدوین شاخص ارزیابی برای برنامههای ارتقای سلامت و ...) را در بیمارستانها ضروری دانسته است که در نهایت منجر به بهبود سلامت در بیمار، کارکنان، بیمارستان و جامعه خواهد شد. واژههای کلیدی: بیمارستانها؛ ارتقای سلامت؛ سازمان جهانی بهداشت.