حمید سپهردوست؛ الهام رجبی
دوره 9، شماره 6 ، اسفند 1391، ، صفحه 887-894
چکیده
مقدمه: سازمان تأمین اجتماعی ارایه کننده‌ی خدمات بیمارستانی به دو صورت نظام درمان مستقیم (بیمارستانهای تحت مالکیت و مدیریت سازمان) و نظام درمان غیر مستقیم (خرید خدمات بیمارستانی و درمانی از دیگر خدمت دهندگان) به متقاضیان است. مطالعه‌ی حاضر، به منظور رتبه‌بندی واحدهای کارا و تعیین ارتباط بین کارایی و اندازه‌ی فعالیتی بیمارستانهای ...
بیشتر
مقدمه: سازمان تأمین اجتماعی ارایه کننده‌ی خدمات بیمارستانی به دو صورت نظام درمان مستقیم (بیمارستانهای تحت مالکیت و مدیریت سازمان) و نظام درمان غیر مستقیم (خرید خدمات بیمارستانی و درمانی از دیگر خدمت دهندگان) به متقاضیان است. مطالعه‌ی حاضر، به منظور رتبه‌بندی واحدهای کارا و تعیین ارتباط بین کارایی و اندازه‌ی فعالیتی بیمارستانهای تأمین اجتماعی انجام شد.
روش بررسی: این مطالعه‌ی تحلیلی، بر روی 65 بیمارستان تأمین اجتماعی فعال در سطح کشور طی سالهای 88-1386 انجام شد. به منظور سنجش میزان کارایی فنی بیمارستانها از مدل نهاده- ستانده و تحلیل پوششی دادهها استفاده شد. همچنین از آزمونهای آماری برای بررسی معنیدار بودن تأثیر مقیاس فعالیتی بر روی سطح کارایی بیمارستانها استفاده شد.
یافته‌ها: حدود 5/28 درصد از بیمارستانهای کوچک تأمین اجتماعی و 2/16 درصد از بیمارستانهای بزرگ تأمین اجتماعی کارایی کامل داشتند. آزمون فرضیه‌ی اختلاف میانگینها از نظر آماری نشان داد که میانگین کارایی در دو گروه از بیمارستانهای کوچک و بزرگ تفاوت معنیداری با یکدیگر دارند (29/0 = Sig.).
نتیجه‌گیری: با توجه به یافته‌ها، انتظار میرود که با اصلاح شیوههای مدیریتی در استفاده‌ی بهینه از نهادهها، سطح ناکارامدی مدیریتی به میزان تقریبی 6 درصد کاهش یابد و همچنین با استفاده‌ی بهتر از امکانات موجود، شاهد افزایش تقریبی در مقیاس ارایه‌ی خدمات خروجی به میزان5 درصد باشیم.
