رفعت محبیفر؛ حسین صفری؛ حسن جعفری؛ بهمن احدی نژاد؛ مهدیه ترکا
دوره 9، شماره 7 ، اسفند 1391، ، صفحه 969-976
چکیده
مقدمه: رفتارهای شهروندی، رفتارهایی هستند که به طور مستقیم در سیستم پاداشدهی رسمی سازمان ذکر نشده و اغلب نیز به فراموشی سپرده میشوند و اغلب نیز داوطلبانه تلقی میگردند. اما با این وجود در انجام فعالیتهای سازمان نقش مؤثری دارند. کیفیت زندگی کاری شاخصی است که میتواند از مسایل عمدهی کارکنان اطلاعات ارزشمند و سازندهای در ...
بیشتر
مقدمه: رفتارهای شهروندی، رفتارهایی هستند که به طور مستقیم در سیستم پاداشدهی رسمی سازمان ذکر نشده و اغلب نیز به فراموشی سپرده میشوند و اغلب نیز داوطلبانه تلقی میگردند. اما با این وجود در انجام فعالیتهای سازمان نقش مؤثری دارند. کیفیت زندگی کاری شاخصی است که میتواند از مسایل عمدهی کارکنان اطلاعات ارزشمند و سازندهای در اختیار مدیریت قرار دهد و باعث ایجاد احساس مالکیت، خودگردانی، مسؤولیت و احساس امنیت و ... در آنان شود که نتیجهی آن افزایش بهرهوری کارکنان میباشد. این مطالعه با هدف تعیین رابطهی رفتار شهروندی سازمانی و کیفیت زندگی کاری کارکنان مراکز آموزشی- درمانی دانشگاههای علوم پزشکی قزوین انجام شده است.
روش بررسی: مطالعهی حاضر مقطعی- تحلیلی میباشد که در سال 1389 بر روی 117 نفر از کارکنان پزشکی، پرستاری، پاراکلینیک و پشتیبانی انجام شد که به صورت تصادفی ساده از بیمارستانهای تابعهی دانشگاه علوم پزشکی قزوین انتخاب شده بودند. برای جمعآوری دادهها از دو پرسشنامهی Williams-Anderson دارای پایایی (81 درصد) و روایی (صوری و محتوایی) و Casio دارای پایایی (87 درصد) و روایی (صوری و محتوایی) استفاده شد و دادهها با استفاده از نرمافزار آماری SPSS نسخهی 11 و از طریق آزمون همبستگی Spearman (جهت بررسی رابطهی بین رفتار شهروندی سازمانی و کیفیت زندگی کاری)،2χ (برای بررسی رابطهی بین مؤلفههای رفتار شهروندی سازمانی و کیفیت زندگی کاری)، t و آنالیز واریانس (به منظور بررسی تفاوت بین رفتار شهروندی سازمانی و کیفیت زندگی کاری کارمندان بیمارستانها بر حسب ویژگیهای دموگرافیک) تحلیل شد.
یافتهها: کیفیت زندگی کاری نسبت به رفتار شهروندی سازمانی در بین اعضای نمونه، میانگین بالاتری را به خود اختصاص داده بود و در بین ابعاد رفتار شهروندی سازمانی بیشترین میانگین، مربوط به نوع دوستی (89/0) و کمترین میانگین مربوط به فضیلت (78/0) بود. مؤلفههای فضیلت، تکریم و نوع دوستی همبستگی مستقیم با کیفیت زندگی کاری داشتند. به جز رابطهی رفتار شهروندی سازمانی و کیفیت زندگی کاری هیچ یک از این رابطهها از نظر آماری معنیدار نبودند. ضریب همبستگی بین رفتار شهروندی سازمانی و کیفیت زندگی کاری 177/0- بود. یعنی بین رفتار شهروندی سازمانی و کیفیت زندگی کاری رابطهی معنیدار معکوس وجود دارد (05/0 ≥ P).
نتیجهگیری: با افزایش کیفیت زندگی کاری میتوان عملکرد و بهرهوری کارکنان را ارتقا داد. همچنین تقویت هر بعد از رفتار شهروندی سازمانی سایر ابعاد را تحت تأثیر قرار داده و فضای مطلوب را برای انجام وظایف فراهم میآورد. با توجه به رابطهی معکوس بین کیفیت زندگی کاری و رفتار شهروندی سازمانی، مدیریت بیمارستانها باید خطمشیهای مناسب جهت هم جهت کردن این دو عنصر سازمانی اتخاذ کنند.