مسعود نادریان؛ محمود بنیمسنی؛ سید مرتضی موسوی نافچی؛ احمدعلی آصفی؛ جهانگیر کریمیان
دوره 13، شماره 2 ، تیر 1395، ، صفحه 120-125
چکیده
مقدمه: با توجه به وضعیت نامطلوب سختافزاری ورزش کشور که در زمینههایی مانند اماکن، تجهیزات، اسباب و لوازم با کمبود و نارسایی مواجه است، ورزشکاران و مربیان همواره در معرض خطرات و آسیبهای زیادی قرار دارند. بنابراین، یکی از ابزارهای مناسب برای حمایت ورزشکاران در مقابل حوادث، بیمه است. هدف از انجام این مطالعه، تعیین وضعیت بیمه ورزشی ...
بیشتر
مقدمه: با توجه به وضعیت نامطلوب سختافزاری ورزش کشور که در زمینههایی مانند اماکن، تجهیزات، اسباب و لوازم با کمبود و نارسایی مواجه است، ورزشکاران و مربیان همواره در معرض خطرات و آسیبهای زیادی قرار دارند. بنابراین، یکی از ابزارهای مناسب برای حمایت ورزشکاران در مقابل حوادث، بیمه است. هدف از انجام این مطالعه، تعیین وضعیت بیمه ورزشی از دیدگاه مدیران ورزشی و ورزشکاران آسیب دیده در استان چهارمحال و بختیاری بود. روش بررسی: پژوهش حاضر کاربردی و از نوع توصیفی- پیمایشی بود و جامعه آماری آن را مدیران ورزشی و ورزشکاران آسیب دیده استان چهارمحال و بختیاری شامل دو گروه (64 نفر از مدیران، 278 نفر ورزشکاران) در سال 1393 تشکیل دادند. 103 نفر از ورزشکاران آسیب دیده و 42 نفر از مسؤولان به صورت در دسترس به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. ابزار اندازهگیری، پرسشنامه محقق ساخته شامل دو قسمت بود. بخش اول سؤالات مربوط به میزان موفقیت بیمه و بخش دوم سؤالات مربوط به مشکلات و موانع در انجام تعهدات بیمه بود. روایی پرسشنامه مورد تأیید متخصصان مدیریت ورزشی، پزشکی ورزشی و مدیریت بیمه قرار گرفت. پایایی پرسشنامه با استفاده از روش Cronbach¢s alpha محاسبه و با میزان 84/0 تأیید شد. دادهها در دو سطح آمار توصیفی و استنباطی تجزیه و تحلیل گردید. یافتهها: از دیدگاه مدیران، فدراسیون پزشکی ورزشی نتوانسته است به طور معنیداری عملکرد مطلوبی در زمینه بیمه ورزشی اجباری داشته باشد. همچنین، فدراسیون پزشکی ورزشی از دیدگاه ورزشکاران به طور معنیداری فقط در مؤلفه پیشگیری موفق عمل نموده است (05/0 > P). نتیجهگیری: با توجه به نتایج به دست آمده، فدراسیون پزشکی ورزشی به عنوان متولی امر توسعه خدمات فنی و پزشکی، باید با برنامهریزیهای دقیق شرایط لازم را برای موفقیت در درمان، ارایه خدمات اداری و ارتباطی و پیشگیری مهیا سازد.
جهانگیر کریمیان؛ تقی آقاحسینی؛ سید مرتضی موسوینافچی
دوره 11، شماره 4 ، آبان 1393، ، صفحه 497-505
چکیده
مقدمه: بدون تردید میزان سرمایهی اجتماعی جامعه برآیندی از سرمایههای اجتماعی گروههای کوچک میباشد، که در بین اقشار مختلف جامعه متفاوت است و انتظار میرود گروههای حرفهای و شغلی مختلف با توجه به میزان دانش، نگرش و سرمایهگذاری به عمل آمده توسط جامعه بر روی آنان از سطوح مختلفی از این متغیر اجتماعی بهره برده باشند. هدف از ...
بیشتر
مقدمه: بدون تردید میزان سرمایهی اجتماعی جامعه برآیندی از سرمایههای اجتماعی گروههای کوچک میباشد، که در بین اقشار مختلف جامعه متفاوت است و انتظار میرود گروههای حرفهای و شغلی مختلف با توجه به میزان دانش، نگرش و سرمایهگذاری به عمل آمده توسط جامعه بر روی آنان از سطوح مختلفی از این متغیر اجتماعی بهره برده باشند. هدف از انجام پژوهش حاضر، شناسایی سطح و چگونگی سرمایه اجتماعی و مؤلفههای آن در دانشگاه علوم پزشکی اصفهان بوده است.روش بررسی: تحقیق حاضر کاربردی و از نوع توصیفی که جامعه آماری را کلیه اعضای هیأتعلمی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان که 670 نفر در سال (92 – 1391) بوده است، تشکیل داده بودند. حجم نمونه با یک مطالعه مقدماتی و با استفاده از فرمول Cocran150 نفر در نظر گرفته شد که به روش طبقهای تصادفی با توجه به متغیر جنسیت و دانشکده انتخاب گردید. برای سنجش سرمایه اجتماعی در این پژوهش از پرسشنامه محققساخته با استفاده از مدل (Social Capital Assessment Tool) که توسطKrishna و Shrader در سال 1999 میلادی ساخته شده است که روایی صوری و محتوای آن مورد تأئید 8 نفر متخصصان و صاحبنظران علوم مدیرت و جامعهشناسی و پایایی آن نیز 94/0 به دست آمد، استفاده گردید. تجزیه و تحلیل دادههای پژوهش در دو سطح آمار توصیفی شامل (فراوانی، درصدها، جداول و نمودارها) و در سطح استنباطی شامل (آزمون t تک نمونهای، t مستقل و آزمون F ) صورت گرفت.یافتهها: نتایج نشان داد سرمایه اجتماعی اعضای هیأت علمی برابر با (44/3) بوده است که نشان میدهد بالاتر از حد متوسط است و نیز نگرش با میانگین (82/3) بالاترین و اعتماد با میانگین (14/3) پائینترین سطح از هفت مؤلفه سرمایه اجتماعی را دارا بودند. همچنین بین سرمایه اجتماعی اعضای هیأت علمی بر اساس متغیرهای جنسیت، تخصص، مرتبه علمی و دانشکده تفاوت معناداری وجود دارد.نتیجهگیری: کلیه فعالیتهای آموزشی اعضای هیأت علمی بدون در نظر گرفتن پایگاه اجتماعی آنان از نظر جامعه، سیاستگذاریها و شرایط اقتصادی امکانپذیر نیست. از اینرو از چند نظر میتوان به تقویت اثربخشی سرمایه اجتماعی در کلیه ابعاد و فعالیتهای استادان دانشگاه پرداخت، از یکسو روابط شبکهای و درونی مانند اعتماد، نگرش، ارتباطات اجتماعی و از سوی دیگر لحاظ نمودن جایگاه و پایگاه اجتماعی و برنامهریزیهای کلان و موقعیتهای مختلف عاملان کنش (اعضای هیأتعلمی) و با توجه به شرایط اقتصادی جامعه، پرداخت.
جهانگیر کریمیان؛ تقی آقا حسینی؛ شهرام عروف زاد؛ سید مرتضی موسوی نافچی
دوره 11، شماره 2 ، تیر 1393، ، صفحه 251-259
چکیده
مقدمه: امروزه اهمیت سرمایه اجتماعی در جامعه بیش از پیش احساس می شود و از سوی دیگر اوقات فراغت و فعالیت های بدنی به عنوان یکی از مهمترین مولدهای سرمایه اجتماعی مورد توجه قرار دارد. از این رو این پژوهش به تعیین رابطه بین سرمایه اجتماعی و اوقات فراغت فیزیکی اعضای هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان پرداخته است. روش بررسی: این مطالعه از ...
بیشتر
مقدمه: امروزه اهمیت سرمایه اجتماعی در جامعه بیش از پیش احساس می شود و از سوی دیگر اوقات فراغت و فعالیت های بدنی به عنوان یکی از مهمترین مولدهای سرمایه اجتماعی مورد توجه قرار دارد. از این رو این پژوهش به تعیین رابطه بین سرمایه اجتماعی و اوقات فراغت فیزیکی اعضای هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان پرداخته است. روش بررسی: این مطالعه از نوع توصیفی همبستگی بود که در سال 1391 انجام گرفت. گرد آوری داده ها از طریق دو پرسشنامه انجام گرفت. پرسشنامه سرمایه اجتماعی بر اساس مدلSCAT(Socia Capital Assocaition Tool)، و همچنین پرسشنامه اوقات فراغت محقق ساخته که روایی صوری و محتوای آنها مور تائید صاحبنظران قرار گرفته است و نیز پایایی آنها با استفاده از روش ضریب Cronbach's alpha به ترتیب 92/0 و 82/0 بدست آمده است. حجم نمونه با یک مطالعه مقدماتی و با استفاده از فرمول Cochran's 150 نفر در نظر گرفته شد که به روش طبقه ای تصادفی با توجه به متغیر جنسیت و دانشکده انتخاب گردید. یافته ها: نتایج نشان داد که بین ترکیبی از مولفه های سرمایه اجتماعی شامل (تعهد، نگرش، اعتماد، مشارکت، ارتباط متقابل، هنجارهای اجتماعی و یکپارچگی) با میزان و نحوه گذراندن اوقات فراغت فیزیکی رابطه وجود دارد. ( R = ./659P= ./001 ).همچنین نتایج نشان داد که از مولفه ها، فقط مولفه تعهد با ضریب بتای (B = ./293 ,P = ./044) و هنجارهای اجتماعی با ضریب بتای (B = ./196,P = ./047 ) معنی دار بوده و سایر مولفه ها معنی دار نبوده اند. نتیجه گیری: ورزش و فعالیت های بدنی در اوقات فراغت و شرکت فرد در فعالیت های گروهی و عضویت در آنها شرایطی را فراهم می سازد تا فرد با تعامل و برقراری ارتباط با سایر افراد و احساس تعلق به گروه، منافع و مصالح جمع را محترم بشمارد. این چنین فعالیتها می تواند باعث افزایش سطح سرمایه اجتماعی و مولفه های آن در بین افراد گردد. واژه های کلیدی: سرمایه اجتماعی؛ فعالیت بدنی؛ فعالیت های اوقات فراغت