بنیامین محسنی ساروی؛ محمد فلاح خاریکی؛ زلیخا اصغری؛ سیده فاطمه حسینی دامیری
دوره 13، 7 (ویژه نامه همایش ملی فن‌آوری اطلاعات سلامت) ، اسفند 1395، ، صفحه 480-484
چکیده
مقدمه: داده‌های گواهی فوت، اساس مطالعات اپیدمیولوژی می‌باشد. از آن‌جایی که ثبت عللی مانند علایم و نشانه‌ها فاقد ارزش اطلاعاتی است، پژوهش حاضر با هدف تعیین میزان ثبت علایم و نشانه‌ها در گواهی‌های فوت انجام شد.روش بررسی: این مطالعه از نوع توصیفی- مقطعی بود. کلیه پرونده‌های متوفیان که کد علت مرگ آن‌ها 99R-00R بود، در مطالعه مشارکت داده ...
بیشتر
مقدمه: داده‌های گواهی فوت، اساس مطالعات اپیدمیولوژی می‌باشد. از آن‌جایی که ثبت عللی مانند علایم و نشانه‌ها فاقد ارزش اطلاعاتی است، پژوهش حاضر با هدف تعیین میزان ثبت علایم و نشانه‌ها در گواهی‌های فوت انجام شد.روش بررسی: این مطالعه از نوع توصیفی- مقطعی بود. کلیه پرونده‌های متوفیان که کد علت مرگ آن‌ها 99R-00R بود، در مطالعه مشارکت داده شد. دادهها در چکلیست وارد گردید و جهت محاسبه رابطه معنیداری، آزمون 2c مورد استفاده قرار گرفت.یافتهها: در 3/11 درصد از گواهی‌های فوت، علایم و نشانه‌ها به عنوان علت مرگ گزارش شده بود. بیمارستان‌های خصوصی بیشترین میزان (7/33 درصد) ثبت علایم و نشانه‌ها را نسبت به سایر بیمارستانها داشتند. در بین گروههای سنی، ثبت علایم و نشانه‌ها در افراد بالای 60 سال، 51 درصد و بیشتر از گروههای سنی دیگر بود. هرچه مدت اقامت بیمار در بیمارستان کمتر بود، میزان ثبت علایم و نشانه‌ها به عنوان علت زمینهای مرگ بیشتر شده بود. بیشترین علایم و نشانه ثبت شده (9/50 درصد)، حالات بد تعریف شده (99R-95R) گزارش گردید.نتیجهگیری: ثبت علایم و نشانه‌ها هنوز هم به عنوان علت اصلی فوت ثبت میشود. به منظور بهبود داده‌های مندرج در پرونده، باید برنامهریزی لازم صورت گیرد.
