سمانه پورمهر؛ حمیدرضا پیکری؛ پرستو گلشیری
چکیده
مقدمه: حفظ حریم بیماران و خانوادههای آنها توسط کادر درمان در بیمارستانهای روانپزشکی، از اهمیت بالایی برخوردار است؛ چرا که افشای اطلاعات آنها میتواند وجهه اجتماعی بیمارستانها را مخدوش کند. پژوهش حاضر با هدف تعیین رابطه عدالت سازمانی ادراک شده و رعایت حریم شخصی با نقش تعدیلگر مؤلفههای بازدارندگی انجام شد.روش بررسی: ...
بیشتر
مقدمه: حفظ حریم بیماران و خانوادههای آنها توسط کادر درمان در بیمارستانهای روانپزشکی، از اهمیت بالایی برخوردار است؛ چرا که افشای اطلاعات آنها میتواند وجهه اجتماعی بیمارستانها را مخدوش کند. پژوهش حاضر با هدف تعیین رابطه عدالت سازمانی ادراک شده و رعایت حریم شخصی با نقش تعدیلگر مؤلفههای بازدارندگی انجام شد.روش بررسی: این مطالعه از نوع توصیفی- همبستگی و جامعه آماری آن متشکل از 445 نفر از کادر درمان بیمارستانهای روانپزشکی شهر اصفهان (فارابی و مدرس) بود. نمونهها بر اساس جدول Morgan، 205 نفر برآورد گردید و به روش نمونهگیری تصادفی طبقهای متناسب با حجم، از بیمارستانهای مدرس و فارابی به ترتیب 76 و 129 نفر انتخاب شدند. ابزار جمعآوری دادهها، چهار پرسشنامه بومی شده در طیف پنج درجهای لیکرت بود که روایی آن با استفاده از روایی محتوایی، صوری و تحلیل عاملی تأییدی و پایایی آن از طریق ضریب Cronbach's alpha مورد بررسی قرار گرفت. آمار توصیفی و فرضیهها با روش حداقل مربعات جزیی تجزیه و تحلیل گردید.یافتهها: ارتباط مثبت و معنیداری بین عدالت رویهای (05/0 > P)، عدالت تعاملی (01/0> P) و عدالت توزیعی (01/0> P) با رعایت حریم شخصی مشاهده شد. همچنین، عدالت رویهای (01/0> P)، عدالت تعاملی (05/0 > P) و عدالت توزیعی (05/0 > P) و حفظ حریم شخصی با نقش تعدیلگر مؤلفههای بازدارندگی رابطه داشت.نتیجهگیری: مدل ارایه شده میتواند به عنوان ابزاری جهت پیشبینی و سیاستگذاری در زمینه نقض حریم خصوصی بیماران مورد استفاده قرار گیرد. برقراری نظام عادلانه در برخورد با کادر درمان و تدوین و اجرای آییننامههایی در خصوص قطعیت و شدت برخورد با موارد نقض حریم خصوصی، میتواند احتمال نقض حریم خصوصی بیماران را کاهش دهد.