مهدی نصر اصفهانی؛ محمد هادی حاتمی؛ دنیا شیبانی تهرانی؛ مرتضی قادری؛ زهرا کریمیان
چکیده
مقدمه: کارکنان شاغل در بخش اورژانس بیمارستان، به عنوان بزرگترین و کاملترین نهاد ارایه دهنده خدمات بهداشتی و درمانی اولیه، همواره با مخاطرات و استرسهای از پیش تعیین نشدهای مواجه هستند که این مشکلات گاهی میتواند مخل آرامش و بر هم زننده کیفیت مطلوب زندگی آنان باشد. مطالعه حاضر با هدف شناسایی عوامل مؤثر بر کیفیت زندگی کارکنان ...
بیشتر
مقدمه: کارکنان شاغل در بخش اورژانس بیمارستان، به عنوان بزرگترین و کاملترین نهاد ارایه دهنده خدمات بهداشتی و درمانی اولیه، همواره با مخاطرات و استرسهای از پیش تعیین نشدهای مواجه هستند که این مشکلات گاهی میتواند مخل آرامش و بر هم زننده کیفیت مطلوب زندگی آنان باشد. مطالعه حاضر با هدف شناسایی عوامل مؤثر بر کیفیت زندگی کارکنان شاغل در اورژانس بیمارستانی (پزشک، پرستار و متخصص طب اورژانس) استان اصفهان در سال 1395 انجام شد.روشها: این مطالعه از نوع توصیفی- تحلیلی بود که به روش سرشماری و با استفاده از پرسشنامه استاندارد 26 سؤالی WHOQOL-BREF (World Health Organization Quality of Life-BREF)، به بررسی و شناسایی عوامل مؤثر بر کیفیت زندگی 584 فرد شاغل در بخش اورژانس پرداخت. دادهها با استفاده از آزمونهای One way ANOVA ، Kruskal-Wallis و Multiple regression مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافتهها: میانگین کیفیت زندگی در گروه پرستاران 25/16 ± 31/81، در گروه پزشکان 05/15 ± 91/85 و در گروه متخصصان طب اورژانس 76/15 ± 17/90 بود که اختلاف معنیداری بین سه گروه مشاهده شد (030/0 = P). عواملی همچون سن کمتر از 30 سال (010/0 = P)، محل کار (002/0 = P) و اقلیم جغرافیایی گرم (040/0= P)، تأثیر معنیداری بر میانگین کیفیت زندگی کل در بین کارکنان بخش اورژانس داشت.نتیجهگیری: با توجه به کاهش سطح کیفیت زندگی پرستاران بخش اورژانس بیمارستانهای اصفهان، لازم است مسؤولان با شناخت عوامل تهدیدکننده و کاهش دهنده سطح کیفیت زندگی، درصدد رفع کاستیهای موجود برآیند تا بدین گونه گام مؤثری در جهت بهبود شرایط و ارایه بهینه خدمات از سوی کارکنان بخش اورژانس و به خصوص پرستاران برداشته شود.