سید جمال الدین طبیبی؛ امیر اشکان نصیری پور؛ علی ایوبیان؛ حسین باقریان محمود آبادی
دوره 9، شماره 3 ، مرداد و شهریور 1391
چکیده
مقدمه: امروزه بازار گردشگری پزشکی به عنوان یکی از صنایع درامد‌زا و رقابتی در دنیا مطرح شده و از حوزه‌های نوین گردشگری پیشرفته است. اطلاع‌رسانی مناسب منجر به آگاهی گردشگران پزشکی از قابلیت‌های حال حاضر خدمات سلامت می‌گردد. این پژوهش با هدف، تأثیر مکانیزم‌های اطلاع‌رسانی در جذب گردشگران پزشکی در بیمارستان‌های منتخب شهر تهران ...
بیشتر
مقدمه: امروزه بازار گردشگری پزشکی به عنوان یکی از صنایع درامد‌زا و رقابتی در دنیا مطرح شده و از حوزه‌های نوین گردشگری پیشرفته است. اطلاع‌رسانی مناسب منجر به آگاهی گردشگران پزشکی از قابلیت‌های حال حاضر خدمات سلامت می‌گردد. این پژوهش با هدف، تأثیر مکانیزم‌های اطلاع‌رسانی در جذب گردشگران پزشکی در بیمارستان‌های منتخب شهر تهران انجام گرفت. روش بررسی: پژوهش توصیفی- مقطعی حاضر در سال 1390 بر روی 195 نفر از رؤسا، مدیران، مترون‌ها، مسؤولان بهبود کیفیت، سوپروایزرها و سرپرستاران بیمارستان‌های هاشمی‌نژاد، شهید رجایی، حضرت رسول اکرم، میلاد، ایران مهر، محب، لاله و پارسیان انجام گرفت. ابزار جمع‌آوری داده‌ها، پرسش‌نامه‌ی دو بخشی بود. پرسش‌نامه پس از کسب اعتبار علمی و داشتن پایایی 88/0 به کمک آزمون Cronbach’s alpha توسط افراد شرکت کننده در پژوهش تکمیل گردید. داده‌ها پس از جمع‌آوری با استفاده از نرم‌افزار 16SPSS و آزمون‌های توصیفی درصد فراوانی و میانگین و آزمون تحلیل استنباطی F مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته‌ها: بین مکانیزم‌های اطلاع‌رسانی و جذب گردشگران پزشکی رابطه‌ی معنی‌داری وجود نداشت (05/0 < P). از بین متغیرهای مکانیزم‌های اطلاع‌رسانی، تنها تبلیغات رسانه‌ای با جذب گردشگران پزشکی رابطه‌ی معنی‌داری داشت (05/0 = P). سایر متغیرها از جمله بروشورها، کتابچه‌های راهنما، برنامه‌های تلویزیونی، روش‌های الکترونیکی و سازمان‌های مسؤول گردشگری تأثیری در جذب گردشگران پزشکی نداشتند. نتیجه‌گیری: با توجه به وجود این که تنها تبلیغات رسانه‌ای در جذب گردشگران پزشکی مؤثر است؛ به نظر می‌رسد که تبلیغ توانمندی‌های کشور در این زمینه در رسانه‌های بین‌المللی می‌تواند به جذب هر چه بیشتر گردشگران پزشکی کمک نماید. واژههای کلیدی: سفر پزشکی؛ گردشگری پزشکی؛ اطلاع‌رسانی
حسین باقریان محمود آبادی؛ مهرداد ستاره؛ ماندانا نژادنیک؛ محبوبه نیک‌نامیان؛ علی ایوبیان
دوره 9، شماره 1 ، فروردین و اردیبهشت 1391
چکیده
مقدمه: شیوع بیماری‌های جدید از یک سو و افزایش حجم مراجعه کنندگان به مراکز درمانی از سوی دیگر، زمینه را جهت افزایش خطاهای پزشکی فراهم کرده است. تحقیق حاضر به منظور تعیین فراوانی و شناسایی علل قصور پزشکی ارایه دهندگان خدمات درمانی به بیماران در شکایات ارجاعی به کمیسیون پزشکی قانونی استان اصفهان طی سال‌های 88-1384 و ارایه‌ی راهکارهایی ...
بیشتر
مقدمه: شیوع بیماری‌های جدید از یک سو و افزایش حجم مراجعه کنندگان به مراکز درمانی از سوی دیگر، زمینه را جهت افزایش خطاهای پزشکی فراهم کرده است. تحقیق حاضر به منظور تعیین فراوانی و شناسایی علل قصور پزشکی ارایه دهندگان خدمات درمانی به بیماران در شکایات ارجاعی به کمیسیون پزشکی قانونی استان اصفهان طی سال‌های 88-1384 و ارایه‌ی راهکارهایی برای کاهش این خطاها انجام شد. روش بررسی: این مطالعه از نوع توصیفی- مقطعی بود. جمعیت مورد مطالعه، تعداد 380 پرونده‌ی ارجاعی به دفتر کمیسیون پزشکی اداره‌ی کل پزشکی قانونی استان اصفهان با موضوع قصور پزشکی طی سال‌های 1384 تا 1388 بود که به دلیل عدم دسترسی به برخی پرونده‌ها و نیز ناقص و غیر قابل استفاده بودن اطلاعات برخی پرونده‌ها، تعداد 352 پرونده مورد بررسی قرار گرفت. ابزار جمع‌آوری داده‌ها چک لیست بود. روایی چک لیست پس از اعمال نظرات صاحب‌نظران در چندین مرحله حاصل شد. روش جمع‌آوری داده‌ها بررسی منابع و مشاهده بود. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار 11SPSS مورد تحلیل قرار گرفتند. یافته‌ها: در ارتباط با 352 پرونده از 708 نفر شکایت شده بود. در بین پزشکان و جراحان، پزشکان عمومی با 8/16 درصد بیشترین میزان شکایت را داشتند. متخصصین بیهوشی، زنان و زایمان، جراحی عمومی و ارتوپدی به ترتیب با 3/9، 3/8، 6/7 و 4/7 درصد در رتبه‌های بعدی قرار داشتند. در بین سایر ارایه دهندگان خدمات، پرستاران با 8/9 درصد بیشترین میزان شکایت را داشتند که در مجموع نیز در رتبه‌ی دوم قرار گرفتند. 9/36 درصد شکایات به محکومیت ختم شده بود. پزشکان عمومی با 3/15 درصد در رتبه‌ی اول قرار داشتند. میانگین سنی ارایه دهندگان خدمات 43 سال بود. رده‌ی سنی 35 تا 40 سال با 2/23 درصد، بیشترین نفرات را به خود اختصاص داد. 2/68 درصد افرادی که از آن‌ها شکایت شده بود، مرد و مابقی زن بودند. در 23 پرونده، از کادر مدیریتی مراکز ارایه دهنده‌ی خدمت شکایت شده بود. در 3/91 درصد موارد، مدیریت مرکز مقصر شناخته شد. 8/45 درصد ارایه دهندگان خدمات، تحصیلات تخصصی و 3/20 درصد افراد دکتری عمومی داشتند. در 2/35 درصد موارد علت محکومیت بی‌مبالاتی فرد ارایه دهنده‌ی خدمت شناخته شد. در 4/46 درصد موارد میزان دیه‌ی تعیین شده بین 1 تا 10 درصد بود. نتیجه‌گیری: میزان شکایت از کادر درمانی طی این پنج سال روند صعودی داشته است، به طوری که از 62 پرونده در سال 1384 به 108 پرونده در سال 1388 رسیده است. هر چند در مقایسه با حجم خدماتی که سالیانه به بیماران ارایه می‌شود، این میزان ناچیز است؛ ولی با نگاهی به علل روی دادن این خطاها متوجه می‌شویم که می‌توان با مدیریت قوی‌تر در زمینه‌ی ارایه‌ی خدمات سلامت، این میزان را به حداقل رساند. واژههای کلیدی: قصور؛ پزشکی قانونی؛ خدمات بهداشتی درمانی.
محمد حسین یارمحمدیان؛ راحله سموعی؛ رحیم خدایاری زرنق؛ علی ایوبیان؛ حسین باقریان محمود آبادی
دوره 8، (ویژه نامه ی مدیریت خدمات بهداشتی درمانی) ، اسفند 1390، ، صفحه 1122-1128
چکیده
مقدمه: چابکی به معنای توانایی پاسخ‌گویی و واکنش سریع و موفقیت‌آمیز به تغییرات محیطی و عامل مهمی برای اثربخشی بیمارستان است. چابکی یک بیمارستان نشان دهنده‌ی پاسخ‌گویی بیمارستان در هنگام مواجهه با تغییرات داخلی و خارجی است و اگر بیمارستان‌ها به صورت چابک طراحی شوند، توانایی رقابت با سایر بیمارستان‌ها و ارایه‌ی خدمات مناسب به بیماران ...
بیشتر
مقدمه: چابکی به معنای توانایی پاسخ‌گویی و واکنش سریع و موفقیت‌آمیز به تغییرات محیطی و عامل مهمی برای اثربخشی بیمارستان است. چابکی یک بیمارستان نشان دهنده‌ی پاسخ‌گویی بیمارستان در هنگام مواجهه با تغییرات داخلی و خارجی است و اگر بیمارستان‌ها به صورت چابک طراحی شوند، توانایی رقابت با سایر بیمارستان‌ها و ارایه‌ی خدمات مناسب به بیماران را دارند. این مطالعه، با هدف تعیین و مقایسه‌ی چابکی سازمانی بیمارستان‌های دولتی و خصوصی شهر اصفهان در سال 1388 انجام گرفت.
روش بررسی: مطالعه‌ی حاضر توصیفی- تحلیلی و از نوع مقطعی بود که در سال 1388 صورت پذیرفت. جامعه‌ی پژوهش شامل رؤسای بخش‌های اداری و مالی، بخش‌های درمانی، پاراکلینیک و سرپرستاران بیمارستان‌های خورشید، چمران، خانواده و سینا بود. با استفاده از فرمول کوکران 130 نفر از این چهار بیمارستان به عنوان نمونه‌های پژوهش انتخاب شدند. ابزار جمع‌آوری داده‌ها پرسش‌نامه‌ی چابکی با 42 سؤال در مقیاس لیکرت بود. حداکثر امتیاز قابل حصول 168 و حداقل صفر بود. روایی آن بر اساس نظر استادان و صاحب‌نظران تأیید و پایایی پرسش‌نامه نیز به روش Cronbach's alpha 96/0 محاسبه گردید. داده‌ها با استفاده از روش‌های آمار توصیفی و استنباطی در نرم‌افزار 16SPSS مورد تحلیل قرار گرفت.
یافته‌ها: میانگین چابکی در بیمارستان‌های دولتی 7/103 و در بیمارستان‌های خصوصی 9/113 به دست آمد. بین میانگین چابکی بیمارستان‌های منتخب شهر اصفهان تفاوت معنی‌داری وجود داشت (0001/0 P <)؛ ولی بین میانگین چابکی بیمارستان‌های دولتی و خصوصی تفاوت معنی‌داری مشاهده نشد (05/0 P >).
نتیجه‌گیری: چابکی بیمارستان‌های مورد مطالعه اعم از خصوصی و دولتی متوسط رو به بالا است. به منظور ارتقای چابکی بیمارستان‌ها، استفاده از استراتژی‌ها و راهکارهایی چون استقرار ساختار سازمانی منعطف، برون‌سپاری تأمین و خدمات، توسعه‌ی حرفه‌ای کارکنان و آمادگی برای مواجهه با تغییرات محیطی لازم است.