سعید رجایی پور؛ سیما عجمی؛ سوسن بهرامی؛ پریسا ملک احمدی
چکیده
مقدمه: رهبری فرآیندی است که طی آن مدیریت سازمان می‌کوشد تا با ایجاد انگیزه و ارتباط مؤثر، کارکنان را از روی علاقه و میل به انجام وظایف سازمانی ترغیب کنند و رسیدن به اهداف سازمانی را تسهیل نمایند. آموزش عالی نقش مهمی در به‌سازی و توسعه‌ی زندگی فردی و اجتماعی افراد دارد. مقاله‌ی حاضر درصدد تعیین رابطه‌ی سبک‌های رهبری مدیران گروه‌های ...
بیشتر
مقدمه: رهبری فرآیندی است که طی آن مدیریت سازمان می‌کوشد تا با ایجاد انگیزه و ارتباط مؤثر، کارکنان را از روی علاقه و میل به انجام وظایف سازمانی ترغیب کنند و رسیدن به اهداف سازمانی را تسهیل نمایند. آموزش عالی نقش مهمی در به‌سازی و توسعه‌ی زندگی فردی و اجتماعی افراد دارد. مقاله‌ی حاضر درصدد تعیین رابطه‌ی سبک‌های رهبری مدیران گروه‌های آموزشی با سطح روحیه‌ی اعضای هیأت علمی دانشگاه‌های اصفهان و علوم پزشکی اصفهان بوده است. روش بررسی: نوع پژوهش توصیفی، همبستگی بود. جامعه‌ی آماری شامل کل اعضای هیأت علمی دانشگاه‌های اصفهان (491 نفر) و علوم پزشکی اصفهان (594) در سال تحصیلی 90-1389 بودند. روش نمونه‌گیری به‌صورت طبقه‌ای- تصادفی متناسب با حجم (320 نفر) بود و ابزار تحقیق شامل پرسش‌نامه‌ی استاندارد سبک‌های رهبری براساس نظریه‌ی رهبری مسیر- هدف House (هدایتی، حمایتی، مشارکتی و موفقیت‌گرایی) و پرسش‌نامه‌ی محقق‌ساخته‌ی ابعاد سطح روحیه (تعلق خاطر، همانندی و عقلانیت) براساس مدلGetzels and Guba بودند که روایی آن‌ها با استفاده از روایی محتوایی و صوری و پایایی آن‌ها با استفاده از محاسبه‌ی Cronbach's Alpha Coefficient (82/0=r2) و (89/0=r1) محاسبه گردید. تجزیه و تحلیل داده‌ها با استفاده از نرم‌افزارSPSS نسخه‌ی 18 و در دو سطح آمار توصیفی (درصد، میانگین، انحراف معیار و ضریب همبستگی Pearson) و استنباطی (آزمون t، رگرسیون چندمتغیره، تحلیل واریانس چندگانه) استفاده گردید. یافته‌ها: در دانشگاه اصفهان، میانگین سبک‌های هدایتی، حمایتی و مشارکتی بیشتر از سطح متوسط و میانگین سبک موفقیت‌گرایی کم‌تر از سطح متوسط بوده و نیز میانگین ابعاد تعلق خاطر، همانندی و عقلانیت بیشتر از سطح متوسط بوده است. در دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، میانگین سبک‌های حمایتی و مشارکتی بیشتر ازسطح متوسط و میانگین سبک‌های موفقیت‌گرایی و هدایتی کم‌تر از سطح متوسط بوده ولی میانگین ابعاد تعلق خاطر، همانندی و عقلانیت بیشتر از سطح متوسط بوده است. ضریب همبستگی بین نمرات سبک‌های رهبری با سطح روحیه در سطح 05/0Pvalue≤ در دو دانشگاه معنادار بوده و نتایج رگرسیون چندمتغیره نیز نشان داد که رابطه‌ی بین سبک‌های رهبری با سطح روحیه معنادار بوده است. نتیجه‌گیری: عملکرد ضعیف رهبری، منشا بحران‌های فزاینده‌ای در مراکز آموزشی می‌شود. آموزش اثربخش زمانی امکان‌پذیر است که افراد با روحیه و قوی در راه تحقق و دست‌یابی به اهداف آموزشی کوشش کنند. واژه‌های کلیدی: رهبری؛ روحیه ؛ دانشگاه‌ها
