فاطمه فهیم‌نیا؛ محبوبه ممتازان
چکیده
مقدمه: سواد سلامت از دیرباز مورد توجه سازمان یونسکو و کلیه جوامع انسانی قرار گرفته و به علت اهمیت آن در سلامت فرد و جامعه، مطالعات بسیاری بر روی توسعه آن در زمینه‌های مختلف بهداشتی و پزشکی انجام شده است. خودکارامدی می‌تواند فرد را در ارتقای سواد سلامت یاری دهد و از طرف دیگر، این اطمینان را حاصل کند که فردی دارای سواد سلامت می‌باشد. ...
بیشتر
مقدمه: سواد سلامت از دیرباز مورد توجه سازمان یونسکو و کلیه جوامع انسانی قرار گرفته و به علت اهمیت آن در سلامت فرد و جامعه، مطالعات بسیاری بر روی توسعه آن در زمینه‌های مختلف بهداشتی و پزشکی انجام شده است. خودکارامدی می‌تواند فرد را در ارتقای سواد سلامت یاری دهد و از طرف دیگر، این اطمینان را حاصل کند که فردی دارای سواد سلامت می‌باشد. بنابراین، هدف از انجام پژوهش حاضر، تعیین مؤلفه‌های خودکارامدی سواد سلامت مورد توجه در تحقیقات مذکور بود.روش بررسی: این مطالعه با استفاده از روش فراترکیب، به تجزیه و تحلیل نتایج و یافته‌ها پرداخت. پس از تعیین کلید واژه‌ها و جستجو در پایگاه‌های اطلاعاتی داخلی SID و Magiran و پایگاه خارجی PubMed، 649 مقاله یافت شد. با بررسی مقالات و اعمال فیلترهای زبان، سال و نوع مطالعه، 25 مقاله انتخاب و مقوله‌ها با استفاده از جدول Shannon Entropy و ضریب Cohen's Kappa استخراج گردید.یافته‌ها: کدها در سه مقوله و هشت مفهوم دسته‌بندی شد. مقوله عوامل روان‌شناختی شامل مفاهیم «مدیریت خود، مهارت‌های فردی و مهارت‌های اجتماعی»، مقوله ارتباطی شامل مفاهیم «امکانات ارتباطی و تبادل اطلاعات سلامتی» و مقوله عوامل آموزشی نیز شامل مفاهیم «مفاد و منابع آموزشی، موانع و محدودیت‌های آموزشی و نظارت و اثربخشی آموزشی» بود. کدهایی همچون خودکارامدی، خودمدیریتی، آگاهی از علایم بیماری‌ها و آگاهی از اقدامات پیشگیرانه، بیشترین فراوانی را در مقوله‌های مختلف داشت.نتیجه‌گیری: در مطالعه حاضر، مؤلفه‌های تأثیرگذار بر خودکارامدی سواد سلامت شناسایی شد که می‌توان از آن جهت برنامه‌ریزی ارایه آموزش‌های سواد سلامت اثربخش و ارتقای سلامت استفاده نمود.
مهرداد فرزندی‌پور؛ هاشم محمدیان؛ مسعود عرب فرد؛ نیلوفر سهرابی
دوره 13، شماره 4 ، آبان 1395، ، صفحه 260-266
چکیده
مقدمه: پیش‌بینی عوامل مؤثر بر پذیرش سیستم‌های اطلاعاتی با استفاده از فرایندهای القایی، از جمله موضوعات مهمی به شمار می‌رود که کمتر مورد توجه قرار گرفته است. هدف از انجام مطالعه حاضر، تعیین ارتباط بین متغیرهای اعتبار منبع پیام، کیفیت بحث، نفوذ اجتماعی هنجاری و اطلاعاتی، ادراک عاطفی و شناختی، خودکارامدی و قصد تداوم استفاده از سیستم ...
بیشتر
مقدمه: پیش‌بینی عوامل مؤثر بر پذیرش سیستم‌های اطلاعاتی با استفاده از فرایندهای القایی، از جمله موضوعات مهمی به شمار می‌رود که کمتر مورد توجه قرار گرفته است. هدف از انجام مطالعه حاضر، تعیین ارتباط بین متغیرهای اعتبار منبع پیام، کیفیت بحث، نفوذ اجتماعی هنجاری و اطلاعاتی، ادراک عاطفی و شناختی، خودکارامدی و قصد تداوم استفاده از سیستم اطلاعات بیمارستانی در کاربران کادر پرستاری بود.روش بررسی: این مطالعه از نوع کاربردی بود و به صورت تحلیلی- مقطعی در سال 1393 انجام گرفت. داده‌های مورد نیاز با استفاده از پرسش‌نامه‌ای که روایی و پایایی آن بر اساس نظر متخصصان و محاسبه ضریب Cronbach¢s alpha تأیید شده بود، جمع‌آوری گردید. سپس پرسش‌نامه‌ها در اختیار 600 کاربر کادر پرستاری بیمارستان‌های تابعه دانشگاه‌های علوم پزشکی کشور که با سیستم اطلاعات بیمارستانی در هر شیفت در تعامل بودند، قرار داده شد. در نهایت، 531 پرسش‌نامه بازگردانده شد و قابل استفاده بود. داده‌ها با استفاده از روش مدل‌یابی معادلات ساختاری در نرم‌افزار LISREL تجزیه و تحلیل گردید.یافته‌ها: بر اساس روابط مدل، مشخص گردید که 39 درصد قصد تداوم استفاده را می‌توان با استفاده از متغیرها پیش‌بینی نمود (01/0 = P). با توجه به جمع اثرات مستقیم و غیر مستقیم متغیرهای مستقل بر وابسته، مشخص شد که متغیر «خودکارامدی» بیشترین تأثیر را بر قصد تداوم استفاده داشت (620/0).نتیجه‌گیری: بر اساس نتایج مطالعه، به کارگیری فرایندهای نفوذ با استفاده از مدل پژوهش، می‌تواند احتمال پذیرش سیستم اطلاعات بیمارستانی را از سوی کاربران افزایش دهد.
سید حمیدرضا شاوران؛ سعید رجایی پور,؛ ایرج کاظمی,؛ بی بی عشرت زمانی
دوره 9، شماره 7 ، اسفند 1391، ، صفحه 958-968
چکیده
م
قدمه: دانشگاه‌ها و اعضای هیأت علمی آن‌ها مسؤول تربیت دانشجویانی هستند که مسؤولیت‌های اجتماعی موجود در جامعه را بر عهده می‌گیرند. برای تحقق اهداف جامعه و دانشگاه، اعضای هیأت علمی باید به رؤسای خود، همکاران و دانشجویان اعتماد کنند. اعتماد، باور استادان به قابلیت‌های جمعی را در پی خواهد داشت و موجب خودکارامدی جمعی اعضای هیأت ...
بیشتر
م
قدمه: دانشگاه‌ها و اعضای هیأت علمی آن‌ها مسؤول تربیت دانشجویانی هستند که مسؤولیت‌های اجتماعی موجود در جامعه را بر عهده می‌گیرند. برای تحقق اهداف جامعه و دانشگاه، اعضای هیأت علمی باید به رؤسای خود، همکاران و دانشجویان اعتماد کنند. اعتماد، باور استادان به قابلیت‌های جمعی را در پی خواهد داشت و موجب خودکارامدی جمعی اعضای هیأت علمی خواهد شد. هدف این مطالعه، شناسایی نقش اعتماد در خودکارامدی جمعی اعضای هیأت علمی دانشگاه‌های منتخب دولتی شهر اصفهان بود.
روش بررسی: مطالعه‌ی حاضر از نوع توصیفی- همبستگی بود که در آن 261 نفر از اعضای هیأت علمی دانشگاه‌های اصفهان، علوم پزشکی و صنعتی اصفهان در سال تحصیلی90-1389، به روش نمونه‌گیری تصادفی طبقه‌ای متناسب با حجم انتخاب شدند. ابزارهای جمع‌آوری اطلاعات، پرسش‌نامه‌های استاندارد اعتماد سازمانی و محقق ساخته‌ی خودکارامدی جمعی بودند و روایی صوری و محتوایی آن‌ها توسط متخصصان تأیید شد و ضریب پایایی آن‌ها به ترتیب 81/0 و 89/0 محاسبه گردید. بررسی‌های آماری با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی و از طریق نرم‌افزار SPSS نسخه‌ی 16 صورت گرفت. برای تحلیل داده‌ها از روش‌های آماری همبستگی و رگرسیون چندگانه استفاده شد.
یافته‌ها: اعتماد و خودکارامدی جمعی اعضای هیأت علمی دانشگاه‌های اصفهان، علوم پزشکی و صنعتی اصفهان همبستگی معنی‌دار دارند(63/0 = r) و 65 درصد از تغییرات خودکارامدی جمعی آن‌ها توسط اعتماد و مؤلفه‌های آن قابل پیش‌بینی می‌باشد. یافته‌ها حاکی از آن است که67 درصد از تغییرات خودکارامدی جمعی اعضای هیأت علمی دانشگاه اصفهان، تنها از طریق مؤلفه‌های اعتماد به همکاران و اعتماد به دانشجویان قابل پیش‌بینی است. تغییرات خودکارامدی جمعی توسط مؤلفه‌ی اعتماد به دانشجویان، در دانشگاه علوم پزشکی به میزان 41 درصد قابل پیش‌بینی می‌باشد و در دانشگاه صنعتی اصفهان 69 درصد از این تغییرات از طریق مؤلفه‌های اعتماد به رئیس و اعتماد به همکاران، قابل پیش‌بینی است.
نتیجه‌گیری: اعتماد و خودکارامدی جمعی اعضای هیأت علمی همبستگی معنی‌داری دارند و خودکارامدی جمعی از طریق اعتماد و مؤلفه‌های آن قابل پیش‌بینی می‌باشد، بنابراین اهمیت ایجاد روابط و فضای سازمانی همراه با اعتماد برجسته می‌شود. در همین راستا، رؤسای دانشکده‌ها و دانشگاه‌ها باید در زمینه‌ی ترویج فرهنگ اعتماد همت گمارند و با ایجاد جو سازمانی مناسب، در پی انسجام، هماهنگی و تقویت باورهای خودکارامدی جمعی باشند. این اقدامات می‌تواند تسهیل و ایجاد بسترهای لازم برای موفقیت اعضای هیأت علمی و دانشجویان را فراهم کند.
