مریم عمیدی مظاهری؛ مجتبی کرباسی؛ فیروزه مصطفوی دارانی
دوره 8، (ویژه نامه ی مدیریت خدمات بهداشتی درمانی) ، اسفند 1390، ، صفحه 1179-1190
چکیده
مقدمه: پس از نظام آموزش و پرورش، دانشگاه مهمترین ابزار برای انتقال ارزشها و هنجارها به نسل جوان و پیشرفت و توسعهی جامعه به شکل صحیح میباشد. دانشگاه به عنوان محور عقلانیت جوامع، وظیفهی خطیر انتقال، بازسازی و ارتقای فرهنگ جامعه را نیز بر عهده دارد. در «آییننامهی ارتقای مرتبهی اعضای هیأت علمی مؤسسات آموزشی و پژوهشی» ...
بیشتر
مقدمه: پس از نظام آموزش و پرورش، دانشگاه مهمترین ابزار برای انتقال ارزشها و هنجارها به نسل جوان و پیشرفت و توسعهی جامعه به شکل صحیح میباشد. دانشگاه به عنوان محور عقلانیت جوامع، وظیفهی خطیر انتقال، بازسازی و ارتقای فرهنگ جامعه را نیز بر عهده دارد. در «آییننامهی ارتقای مرتبهی اعضای هیأت علمی مؤسسات آموزشی و پژوهشی» مصوب شورای عالی انقلاب فرهنگی نیز فعالیتهای فرهنگی، تربیتی و اجتماعی در بند اول قرار گرفته است. به دلیل انتزاعی بودن مفاهیم و دشواری سنجش مفاهیم انتزاعی و ارزشی آن هم در قالب فعالیتهای آکادمیک، ابهامات بسیاری در راستای اجرایی کردن مفاد بند اول این آییننامه وجود دارد. بنابراین مطالعه حاضر به منظور شناخت بهتر مشکلات و چالش های فعالیت های فرهنگی در دانشگاه علوم پزشکی اصفهان انجام شد.
روش بررسی: این پژوهش کیفی در نیمسال دوم 90-1389 انجام شد. به روش نمونهگیری هدفمند، با معاونین فرهنگی دانشجویی فعلی یا سابق دانشکدههای مختلف دانشگاه علوم پزشکی مصاحبهی نیمه ساختار یافته انجام شد و دادهها با روش تحلیل محتوای کیفی تجزیه و تحلیل شدند.
یافتهها: از تجزیه و تحلیل متن مصاحبه ها پیرامون نظرات معاونین فرهنگی دانشجویی در مورد مشکلات فعالیتهای فرهنگی، اجتماعی در دانشگاه، چهار مضمون به شرح زیر استخراج شد: مشکلات مرتبط با ماهیت فرهنگ، مشکلات مرتبط با اعضای هیأت علمی، مشکلات مرتبط با دانشجویان، مشکلات مرتبط با سازمان.
نتیجهگیری: این بررسی بر اهمیت و لزوم برنامهریزی بلند مدت برای فعالیتهای فرهنگی و مشارکت فعال اعضای هیأت علمی به عنوان کارگزاران اصلی فرهنگ در دانشگاه و جامعه دلالت میکند. ایجاد فضای گفتمانی در قالب جلسات هماندیشی استادان و کرسیهای آزاد اندیشی -که مورد تأکید مقام معظم رهبری نیز میباشد- میتواند بستر خوبی برای جلب مشارکت فعال و مؤثر اعضای هیأت علمی در دانشکده و دانشگاه باشد. همچنین تدوین شاخصهای کیفی و کمی مناسب برای سنجش فعالیتهای فرهنگی، تربیتی و اجتماعی در دانشگاه ضرورتی اجتناب ناپذیر است.