نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 کارشناسی ارشد، مدیریت منابع انسانی، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران

2 کارشناس ارشد، فناوری اطلاعات، دانشگاه پیام نور، نجف آباد، ایران

3 استادیار، مدیریت منابع انسانی، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران

چکیده

مقدمه: یکی از فرآیندهای مهم در رابطه با نیروی انسانی، فرآیند جامعه پذیری سازمانی افراد تازه وارد است، که اعضای جدید از آن طریق با ارزش‌ها، هنجارها و الگوهای رفتاری سازمان آشنا می‌شوند و خود را با فرهنگ سازمان هماهنگ می‌کنند. پژوهش حاضر با هدف شناسایی رابطه‌ی جامعه پذیری سازمانی و تعهد سازمانی در پرستاران بیمارستان شریعتی اصفهان انجام گرفته است.
روش بررسی: این پژوهش توصیفی- همبستگی در سال 1389 انجام شد و جامعه‌ی آماری آن، پرستاران شاغل در بیمارستان شریعتی اصفهان بودند. با توجه به محدود بودن جامعه‌ی آماری این پژوهش، پرسش‌نامه بین کلیه‌ی اعضای جامعه‌ی آماری توزیع گردید که از 279 پرسش‌نامه‌ی توزیع شده، 206 پرسش‌نامه برگشت داده شد. در این پژوهش، از پرسش‌نامه‌ی استاندارد جامعه پذیری «Jones» و تعهد سازمانی «Allen و Meyer» استفاده شد. برای سنجش روایی پرسش‌نامه، از نظر استادان راهنما و مشاور و چند تن از صاحب‌نظران مدیریت بهره گرفته شد. برای سنجش میزان پایایی پرسش‌نامه از روش Cronbach's alpha استفاده شد و پایایی پرسش‌نامه‌ی جامعه پذیری سازمانی 83/0 و تعهد سازمانی 82/0 تعیین گردید. 6 فرضیه‌ی پژوهش (بین روش جمعی، رسمی، متوالی، ثابت، پیوسته و تأییدی جامعه پذیری با تعهد سازمانی در پرستاران بیمارستان شریعتی اصفهان رابطه‌ی معنی‌دار وجود دارد)، با آزمون همبستگی Pearson و تحلیل رگرسیون مورد بررسی قرار گرفت. همچنین جهت تکمیل نتایج تحقیق، از آزمون تحلیل واریانس چند متغیره (Manova)، آزمون t مستقل و LSD استفاده شد.
یافته‌ها: ضریب همبستگی بین جامعه پذیری و تعهد سازمانی در سطح 05/0 ≥ P برابر با 573/0 به دست آمد؛ که بر این اساس، بین جامعه پذیری با تعهد سازمانی رابطه‌ی معنی‌دار وجود دارد و نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که روش جامعه پذیری متوالی، تأییدی و رسمی، پیش‌بینی کننده‌ی قوی‌تری برای تعهد سازمانی هستند.
نتیجه‌گیری: هنگامی که جامعه پذیری سازمانی به گونه‌ای مناسب انجام شود، باعث افزایش تعهد سازمانی -که یکی از عوامل اصلی افزایش کارایی و اثربخشی در سازمان‌ها است، خواهد شد.

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

The Relationship between Organizational Socialization and Commitment among Nurses in Shariati Hospital, Isfahan, Iran*

نویسندگان [English]

  • Zohre Raisi 1
  • Farhad Salimian 2
  • Reza Najari 3
  • Amir Amirkhani 3

1 MSc, Human Resource Managment, Payame Noor University, Tehran, Iran

2 MSc, Information Technology, Payam-e-Noor University, Najaf Abad, Iran

3 Assistant Professor, Human Resource Managment, Payame Noor University, Tehran, Iran

چکیده [English]

Introduction: One of the significant processes concerning human resources is the organizationalsocialization of the recruited people through which new members get acquainted with values, norms and behavioral models and adapt themselves with the organizational culture. The present study evaluated the relationship between organizational socialization and commitment among nurses in Shariati Hospital, Isfahan, Iran.
Methods: In 2010, a descriptive-correlational study was conducted to assess employed nurses (209 subjects) in Shariati Hospital. Due to the limited number of participants, the questionnaires were distributed among all subjects. However, 206 questionnaires were finally returned. In this research, Jones's standard socialization and Allen and Meyer's organizational commitment questionnaires were used. The 6 hypotheses of the research (significant relationships exist between collective, formal, sequential, fixed, serial and investiture socialization methods and organizational commitment among nurses in Shariati Hospital) were investigated by Pearson's correlation test and regression analysis. Furthermore, in order to complete the research results, multivariate analysis of variance (MANOVA), independent t-test, and the least significant difference (LSD) test were used.
Results: The correlation coefficient between socialization and commitment was calculated as 0.573 at P 0.05. Therefore, there was a significant relationship between socialization and organizational commitment. Regression analysis results revealed that socialization, and sequential and formal methods are more powerful predictors for organizational commitment.
Conclusion: When appropriately fulfilled, organizational socialization can increase
organizational commitment which is one of the major factors in the efficacy of organizations.

  1. Jones GR. Socializational tactic, self-efficacy and newcomers adjustments to organization. Academy of

Management Journal 1986; 29(2): 262-79.

  1. Maanen JV, Schein EH. Toward a theory of organizational socialization. Research in Organizational Behavior 1979; 1(1): 209-64.
  2. Stoner J, Freeman E. Management. Trans. Esmael Pour H. Eshraghi A. Tehran: Neghah Danesh Publication; 1996. [In Persian].
  3. Yaghoubi M, Karimi S, Raeisi A, Javadi M, Sharbafchi N. A study of Relationship between the learning Organization and Organizational commitment among managers in Education Hospitals of Isfahan University of Medical Sciences. Health Information Management 2010; 7(2): 225-34. [In Persian].
  4. Allen NT, Meyer JP. The measurement and antecedents of affective, continuous and normative commitment to the organization. Journal of occupational psychology 1990; 63(1): 1-18.
  5. Exum ME. An examinational of the relationship between Organizational socialization and the Organizational commitment, job satisfaction, and role orientation of new student affairs professionals [Doctoral Thesis]. Ohaio: Ohaio University; 1998.
  6. Buchanan B. Building Organizational Commitment: The Socialization of Managers in Work Organizations. Administrative Science Quarterly 1974; 19(4): 533-46.
  7. Louis MR. Acculturation in the workplace: Newcomers as lay ethnographers. In: Schneider B, Editor.

Organizational Climate and Culture.London: Natl Book Network; 1990.

  1. Feldman DC. A Contingency Theory of Socialization. Administrative Science Quarterly 1976; 21(3): 433-52.
  2. Larson MH. Patterns in Transition: A Writing Teacher's Survey of Organizational Socialization. Journal of Business and Technical Communication 1996; 10(7): 352-68.
  3. Robbins SP. Organizational behavior. Tehran: Office of Cultural Research; 1999.
  4. Lester RE. Organizational culture, uncertainty reduction, and the Organizational socialization members. In: Thomas S, Editor. Culture and communication: methodology, behavior, artifacts, and institutions.New York: Ablex Pub. Corp; 1987.
  5. Morrison EW. Longitudinal study of the effects of information seeking on newcomer socialization. Journal of Applied Psychology 1993; 78(2): 173-83.
  6. Bandura A. Social foundations of thought and action: A social cognitive theory. New York: Prentice-Hall; 1986.
  7. Baker KW. Allen and Meyer's 1990 longitudinal study: a reanalysis and reinterpretation using structural equation modelling. Human Relations 1995; 48(2): 169-86.
  8. Akbari H. Collection of study reports of administrative, financial and human resource management [Online]. 2005; Available from: URL: www.hrnews.blogfa.com/cat-12/ [In Persian].
  9. Ashrafi B. Appointment of sensational parameters in Organizational commitment of managers and personnels in Zoghale Sange Alborze Sharghi company. [Thesis]. Tehran: School of Managment, Tarbiat Modares University; 1985. [In Persian].
  10. Geuss RR. Organizational socialization of first and second carrer teacher: A survey of selected outcomes [Thesis]. Virginia: University Microfilms International; 1993.
  11. Kowtha NR. Engineering the Engineers: Socialization Tactics and New Engineer Adjustment in Organizations. IEEE Transactions on Engineering Management 2008; 55(1): 67-81.
  12. Shaemi Barzaki A, Asghari J. The Relationship between organizational socialization and organizational commetment in Kordestan Gaz Company personnels. Transformation Managemet Journal 2010; 2(3): 109-27. [In Persian].