نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

• محمد امینی ¹
• منصور اسماعیل‌زاده ²
• فاطمه عرب‌پور ³

¹ دانشجوی کارشناسی، گروه مدیریت، دانشکده علوم اداری و اقتصاد، دانشگاه ولی عصر (عج) رفسنجان، رفسنجان، ایران

² استادیار، گروه مدیریت صنعتی، دانشکده علوم اداری و اقتصاد، دانشگاه ولی عصر (عج) رفسنجان، ایران

³ گروه مدیریت، دانشکده علوم اداری و اقتصاد، دانشگاه ولی عصر (عج) رفسنجان، رفسنجان، ایران

چکیده

مقدمه: سلامت از راه دور می‌تواند ابزاری ارزشمند برای افزایش دسترسی به مراقبت‌های بهداشتی به‌خصوص در دوره پاندمی باشد. با این حال، موانعی دسترسی گسترده آن را محدود ساخته‌اند. از این رو، این پژوهش با هدف سطح‌بندی موانع خدمات سلامت از راه دور و شناسایی روابط بین آن‌ها تدوین شده است.

روش بررسی: این پژوهش از لحاظ هدف، کاربردی و از منظر روش تحلیل داده‌ها، کیفی-تحلیلی است. ابتدا به‌وسیله مرور نظام‌مند منابع علمی و نظر متخصصان، موانع کلیدی شناسایی شد. برای اعتبارسنجی موانع، از شاخص روایی محتوا (CVR) استفاده شد. با کمک روش مدلسازی‌ ساختاری تفسیری، روابط علّی بین موانع استخراج و سطح‌بندی شدند. جامعه پژوهش، اساتید دانشگاه، پزشکان، مدیران بیمارستان‌ها و متخصصان حوزه بهداشت و سلامت هستند که 22 نفر از آن‌ها از طریق نمونه‌گیری گلوله‌برفی انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده‌ها پرسشنامه بود.

یافته‌ها: با بررسی ادبیات، 16 مانع اولیه مرتبط با سلامت از راه دور شناسایی شد. کارشناسان، روایی 14 مانع را تایید کردند. موانع در قالب مدلی شش سطحی، طبقه‌بندی شدند. فقدان چارچوب نهادی مناسب برای حمایت از بهداشت از راه دور و کمبود منابع مالی کافی به عنوان اساسی‌ترین موانع شناسایی شدند. موانع ناهماهنگی در بازپرداخت بیمه و افزایش بار کاری اداری و بالینی نیز کمترین اولویت را به خود اختصاص دادند.

نتیجه‌گیری: یافته‌های این مطالعه نشان‌دهنده اهمیت و روابط بین موانع بهداشت از راه دور است و می‌تواند به متخصصان و مدیران این حوزه در طراحی سیستم‌های بهداشت از راه دور و تصمیم‌گیری‌ها به منظور توسعه و رفع این چالش‌ها کمک کند.

کلیدواژه‌ها

• خدمات سلامت
• سلامت از راه دور
• موانع
• مدلسازی ساختاری تفسیری

موضوعات

• مدیریت خدمات بهداشتی درمانی

عنوان مقاله [English]

An analysis of barriers to telehealth using interpretive structural modeling

نویسندگان [English]

• Mohammad Amini ¹
• Mansour Esmaeilzadeh ²
• Fatemeh Arabpour ³

¹ Undergraduate student, Department of Management, Faculty of Administrative Sciences and Economics, Vali-E- Asr University of Rafsanjan, Rafsanjan, Iran

² Department of Management, Faculty of Administrative Sciences and Economics, Vali-e- Asr University of Rafsanjan, Rafsanjan, Iran

³ Department of Management, Faculty of Administrative Sciences and Economics, Vali-E- Asr University of Rafsanjan, Rafsanjan, Iran

چکیده [English]

Introduction: Telehealth can be a valuable tool for improving access to healthcare, especially during a pandemic. However, certain barriers have limited its widespread adoption. Therefore, this study aims to prioritize the barriers to telehealth services and identify the relationships between them.

Methods: This study is applied in terms of its objective and employs a qualitative-analytical approach for data analysis. First, key barriers were identified through a systematic review of scientific resources and expert opinions. The validity of the barriers was assessed using the Content Validity Ratio (CVR). After validating the barriers, causal relationships between them were extracted and prioritized using the Interpretive Structural Modeling (ISM) method. The research population included university professors, physicians, hospital managers, and health and medical experts, of whom 22 participants were selected through purposive (snowball) sampling. Data collection was conducted using a questionnaire.

Results: A review of the literature identified 16 initial barriers related to telehealth. Experts validated and finalized 14 of these barriers. The finalized barriers were classified into a six-level model. The findings indicate that the lack of an appropriate institutional framework to support telehealth and insufficient financial resources are the most fundamental and influential barriers. Addressing these barriers could help mitigate other challenges, such as technological issues and resistance to change. Additionally, barriers such as inconsistencies in insurance reimbursement and increased workload were identified as dependent barriers with less impact.

Conclusion: Based on the study results, it is recommended that policymakers, including the Ministry of Health and Medical Education, health insurance organizations, and other relevant institutions, take steps to establish robust legal and institutional frameworks and ensure sufficient financial resources. Furthermore, providing specialized training, developing operational guidelines, and simplifying regulations are key strategies for enhancing the acceptance and efficiency of telehealth services.

کلیدواژه‌ها [English]

• Health services
• Telehealth
• Barriers
• Interpretive Structural Modeling