احمدرضا رئیسی؛ عفت محمدی؛ مجتبی نوحی
دوره 10، شماره 2 ، تیر 1392
چکیده
مقدمه: سازمان‌های بیمه از تأثیرگذارترین سازمان‌ها در نظام سلامت می‌باشند که می‌توانند از طریق قطع ارتباط مالی بین ارایه دهنده و گیرنده‌ی خدمت به ارتقای اثربخشی، بهره‌وری و رضایت‌مندی بیماران منجر شود. با توجه به این‌که سازمان‌های کنونی بیمه‌ی سلامت در کشور، با تعاریف و اهداف عالیه‌ی بیمه‌ی سلامت در جهان فاصله دارند، این مطالعه ...
بیشتر
مقدمه: سازمان‌های بیمه از تأثیرگذارترین سازمان‌ها در نظام سلامت می‌باشند که می‌توانند از طریق قطع ارتباط مالی بین ارایه دهنده و گیرنده‌ی خدمت به ارتقای اثربخشی، بهره‌وری و رضایت‌مندی بیماران منجر شود. با توجه به این‌که سازمان‌های کنونی بیمه‌ی سلامت در کشور، با تعاریف و اهداف عالیه‌ی بیمه‌ی سلامت در جهان فاصله دارند، این مطالعه با هدف ارایه‌ی راهکارهایی جهت ارتقای کمی و کیفی بیمه‌های سلامت کشور ایران انجام شده است. روش بررسی: مطالعه‌ی حاضر به صورت کیفی در دو مرحله انجام شد. در ابتدا با بررسی متون از پایگاه‌های اطلاعاتی سازمان‌های بیمه‌ای و مقالات مرتبط و مطالعه‌ی قوانین و مقررات مربوط به انواع بیمه‌های سلامت در کشور، ضعف‌ها و آسیب‌های موجود شناسایی و در مرحله‌ی بعد عوامل شناسایی شده به صورت چک لیست سازمان یافته که اعتبار آن با نظرسنجی از صاحب‌نظران با روش Delphi محرز گردید، در اختیار صاحب‌نظران دانشگاهی در اصفهان و تهران قرار گرفت و به بحث گذاشته شد. در نهایت چک لیست‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS اولویت‌بندی شدند و راهکارهایی پیشنهاد گردید. یافته‌ها: وجود سازمان‌های بیمه‌ای متعدد و ناهماهنگ، عدم وجود پوشش همگانی مشکلات مربوط به منبع هزینه‌ای و سهم زیاد پرداخت از جیب توسط بیمه شده، مشکلات مربوط به تعرفه‌ها و عدم ارتباط صحیح بین سازمان‌های بیمه‌گر و مراکز بهداشتی درمانی، به عنوان مهم‌ترین ضعف‌های کنونی بیمه‌های سلامت شناسایی شد. یکپارچه‌سازی بیمه‌های سلامت بر اساس قوانین و یک الگوی مشخص و تعریف شده، تدوین صحیح بسته‌ای بیمه‌ی پایه‌ی سلامت و شفاف‌سازی مرز بین بیمه‌های پایه و مکمل، گسترش پوشش بیمه‌ای، تدوین قوانینی جهت قطع ارتباط مالی بین ارایه دهنده و گیرنده‌ی خدمت و در نهایت ایجاد همبستگی اجتماعی به گونه‌ای که یارانه‌های متقاطع بین گروه‌های کم درآمد و پر درآمد وجود داشته باشد، راهکارهای منتخب جهت ارتقای کمی و کیفی سیستم بیمه‌ی سلامت در کشور شناسایی شدند. نتیجه‌گیری: وزارت‌های بهداشت، درمان، رفاه و تأمین اجتماعی باید جهت حل مشکلات مربوط به سیستم بیمه‌ی سلامت، اقدامات اجرایی را بر اساس انجام مطالعات متعدد در این زمینه صورت دهند و تنها به ارایه‌ی قوانین در برنامه‌های چند ساله‌ی توسعه اکتفا نکنند؛ چراکه آسیب‌های ادامه‌ی این روند در نهایت متوجه‌ی ضعیف‌ترین اقشار جامعه (بیماران، افراد کم درآمد و ...) می‌شود. واژه‌های کلیدی: بیمه؛ بیمه‌ی سلامت؛ مطالعه‌ی کیفی
