حامد فلاح تفتی؛ مهدیه زحمتکش سردوراهی
چکیده
مقدمه: بسیاری از شهرهای ایران با داشتن نیروی انسانی متخصص و امکانات درمانی مناسب، ظرفیت بالقوه‌ای در پذیرش گردشگران درمانی دارند. آنچه در بالفعل‌سازی این ظرفیت‌ها نقش بسزایی ایفا می‌کند، شناخت تصویر ذهنی گردشگران از توانمندی‌های مقصد گردشگری درمانی می‌باشد. هدف از انجام پژوهش حاضر، شناسایی عوامل مؤثر بر توسعه گردشگری درمانی ...
بیشتر
مقدمه: بسیاری از شهرهای ایران با داشتن نیروی انسانی متخصص و امکانات درمانی مناسب، ظرفیت بالقوه‌ای در پذیرش گردشگران درمانی دارند. آنچه در بالفعل‌سازی این ظرفیت‌ها نقش بسزایی ایفا می‌کند، شناخت تصویر ذهنی گردشگران از توانمندی‌های مقصد گردشگری درمانی می‌باشد. هدف از انجام پژوهش حاضر، شناسایی عوامل مؤثر بر توسعه گردشگری درمانی بود.روش بررسی: این مطالعه به روش توصیفی- پیمایشی در شهر تهران و در تابستان، پاییز و زمستان سال 1397 انجام شد. ابتدا از طریق مطالعات کتابخانه‌‌ای، 38 عامل تأثیرگذار بر توسعه گردشگری درمانی شناسایی و سپس با روش Delphi، 34 عامل جهت تدوین پرسش‌نامه غربالگری شد. با اطمینان از روایی و پایایی پرسش‌نامه، نمونه‌ای متشکل از 432 نفر از گردشگران درمانی شهر تهران با سابقه مراجعه مکرر، به صورت تصادفی مورد بررسی قرار گرفتند. داده‌ها با استفاده از روش‌های تحلیل عاملی اکتشافی و تأییدی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته‌ها: شش مؤلفه اصلی به عنوان شاخص‌های مؤثر بر توسعه گردشگری درمانی با روش تحلیل عاملی استخراج گردید. مؤلفه‌های تأثیرگذار بر توسعه گردشگری درمانی مقاصد به ترتیب اهمیت شامل «کمیت خدمات درمانی (منابع انسانی و امکانات در دسترس)، کیفیت خدمات درمانی، شرایط اقامتی، امکانات رفاهی و گردشگری، ویژگی‌های اجتماعی- فرهنگی، تبلیغات و اطلاع‌رسانی» بود. نتیجه‌گیری: با وجود اهمیت کمیت و کیفیت خدمات درمانی و با توجه به افزایش تقاضای سفر، بیمارانی که برای درمان سفر می‌کنند، نیازمند خدمات دیگری هم هستند و سطح توسعه خدمات در مقاصد را از جنبه‌های متفاوت مورد توجه قرار می‌دهند. توجه تک بعدی به گسترش خدمات درمانی نمی‌تواند متضمن توسعه این نوع گردشگری باشد و تأمین سایر نیازهای گردشگران مانند تفریح، اقامت مطلوب و ثبت خاطرات خوشایند، شرط کافی در دستیابی به توسعه است.
