نوع مقاله : مقالات پژوهشی
نویسندگان
1 استادیار مدیریت آموزش عالی دانشگاه اصفهان
2 کارشناس ارشد مدیریت آموزشی دانشگاه اصفهان
3 دانشیار مدیریت آموزشی دانشگاه اصفهان
چکیده
مقدمه: موفقیت و پیشرفت دانشگاهها به نیروی انسانی آنها بستگی دارد. اگر این سازمانها قادر به جذب، حمایت حفظ روحیهی کارکنان نباشند در جهت انجام مسؤولیتها و وظایف خطیر خود، با مشکل روبرو میشوند. از جمله عوامل مؤثر بر روحیهی افراد، افزایش امکان مشارکت آنها در تصمیمگیریها میباشد که فضای کلی دانشگاه را پویا، پرنشاط و فعال نموده و توانمندیها و خلاقیتهای استادان را به خوبی شکوفا و متجلی میسازد. بر این اساس، هـدف اصلی این مقاله تعیین رابطـه بین میـزان مشارکـت اعضـای هیـأت علمی درتصمیمگیریهای مدیریتی با سطح روحیهی آنها در دانشگاههای اصفهان و علوم پزشکی اصفهان بوده است. روش بررسی: نوع مطالعه در این پژوهش تحلیلی از نوع همبستگی بوده و نمونهی مورد مطالعه شامل 165 نفر اعضای هیأت علمی دو دانشگاه بود که با استفاده از روش نمونهگیری چند مرحلهای متناسب با حجم به نسبت 73 به 92 از میان دانشکدههای دو دانشگاه انتخاب شدند. ابزار جمعآوری اطلاعات، دو پرسشنامه محقق ساخته، یکی پرسشنامه مشارکت در تصمیمگیری و دیگری پرسشنامهی سنجش روحیه بود. روایی پرسشنامهها با روش محتوایی و پایایی آنها با استفاده از ضریب Chronbach Alfa در پرسشنامه «مشارکت در تصمیمگیری» 86/0 و پرسشنامه «سنجش روحیه» 87/0 محاسبه شد. روایی پرسشنامهها با روش محتوایی و با محاسبه روایی درونی تعیین شد. تجزیه و تحلیل دادههای این پژوهش به وسیلهی نرمافزار SPSS و از شاخصهای آماری نظیر فراوانی، میانگین، واریانس و از آزمونهای t مستقل، ضریب همبستگی Pearson، تحلیل واریانس یکطرفه استفاده شده است. یافتهها: نتایج نشان داد که بین میزان مشارکت اعضای هیأت علمی در تصمیمگیریهای مدیریتی با سطح روحیهی آنها رابطه وجود دارد. بیشترین میزان مشارکت اعضای هیأت علمی در تصمیمگیریهای مدیریتی مربوط به تصمیمگیری پژوهشی و کمترین میزان مشارکت مربوط به تصمیمگیری آموزشی بود. نتیجهگیری: مشارکت افراد در تصمیمگیریهای سازمانی میتواند بر یکپارچگی گروههای کاری بیفزاید و باعث تقویت روحیهی کارکنان شود همچنین تعهد بیشتری در آنها برای نیل به اهداف سازمانی ایجاد نماید. واژههای کلیدی: تصمیمگیری؛ تصمیمگیری سازمانی؛ دانشگاهها؛ دانشگاهیان
عنوان مقاله [English]
Relationship between Faculty Members’ Participation in Administrative Decision-Making and the Level of Their Morale in the University of Isfahan and Medical Science University of Isfahan
نویسندگان [English]
- Saeed Rajaeepour 1
- Zahra Pourpirali 2
- Gorbanali Salimi 3
1 Assistant Professor, Higher Education Management, Isfahan University, Isfahan, Iran
2 MSc, Educational Management, Isfahan University, Isfahan, Iran
3 Associate Professor, Educational Management, Isfahan University, Isfahan, Iran
چکیده [English]
Introduction: The main purpose of this survey was to study the relationship between faculty members’ participation in administrative decision-makings and the level of their morale in University of Isfahan and Medical Sciences University of Isfahan. The research basic questions focused on the relationship between faculty members’ participation in three decision-making dimensions namely educational, administrative and research with their moral dimensions including belongingness, identification and rationality. The rate of faculty members’ participation was studied based on such demographic variables as gender, specialty and rank, seniority and employment status. Methods: A descriptive and correlation coefficient research method was employed. The statistical sample consisted of 165 faculty members who were selected through a multi-stage sampling method from the two universities. The research data were collected through two researcher-made questionnaires: 1. participation in decision-making and 2. morale measurement questionnaire. The questionnaire reliability was measured with Cronbach-Alpha coefficient method. The questionnaires validity was determined based on content validity and internal validity was analyzed. Results: The results revealed that there was a relationship between the degree of faculty members’ participation in administrative decision-makings and their morale level. Participation in educational decision-makings correlated with high belongingness. Also faculty members’ participation in administrative decision-makings increased the rationality dimension of their morale. Also there was a relationship between the degree of faculty members’ participation in research decision-makings and the identification dimension of their morale. A significant difference between the degree of faculty members’ participation and demographic variables was not observed. Conclusion: A significant difference was observed between the levels of faculty members morale based on their seniority. The highest degree of faculty members’ participation in administrative decision makings was in the area of research and the least rate of participation pertained to educational decision-makings. Furthermore, the ranking of the three dimensions of morale in the sample showed that the level of their morale with respect to rational dimension was higher and was lower with respect to belongingness. Key words: Decision Making; Decision Making, Organizational; Universities; Faculty