نوع مقاله : مقالات پژوهشی
نویسندگان
1 دانشجوی دکتری، مدیریت اطلاعات سلامت، مرکز رشد استعدادهای درخشان دانشگاهی دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران.
2 استادیار، کتابداری و اطلاع رسانی، دانشگاه تهران، تهران، ایران
چکیده
مقدمه: خود- استنادی به عنوان یکی از بارزترین کاستی شاخصهای علمسنجی مبتنی بر تحلیل استنادی مطرح است. اگر چه خود- استنادی برای مجلات تا حدودی طبیعی است، اما میزان نامتعارف آن باعث حذف مجله در بررسی و ارزیابی توسط پایگاههای اطلاعاتی میشود. این پژوهش به بررسی میزان خود- استنادی مجلات علمی- پژوهشی انگلیسی زبان ایران در حوزهی پزشکی که در فاصلهی سالهای 09-2005 در پایگاه Scopus نمایه شده بودند، پرداخته است. روش بررسی: این مطالعه از دسته مطالعات توصیفی بود که در آن از تحلیل استنادی استفاده شد. جامعهی مورد پژوهش عبارت از مجلات علمی- پژوهشی انگلیسی زبان ایرانی در حوزهی پزشکی بودند که تا زمان انجام این پژوهش (اسفند 1388) در فاصلهی سالهای 09-2005 در پایگاه Scopus نمایه میشدند که شامل 16 عنوان مجله بود. ابزار جمعآوری دادهها، فهرست کنترلی محقق ساخته بود که روایی آن به تأیید رسید. جمعآوری دادهها به صورت مشاهدهی مستقیم و با مراجعه به وبگاه نمایهنامهی استنادی Scopus و جستجوی عناوین مجلات و بررسی منابع آنها صورت گرفت. دادهها بعد از جمعآوری و ورود به رایانه توسط نرمافزارهای SPSS و Excel تجزیه و تحلیل شد. یافتهها: میانگین نرخ خود- استنادی در میان مجلات مورد بررسی 64/29 درصد و در مجموع 43/14 درصد از کل استنادها، مربوط به خود- استنادی بود. مجلهی Hepatitis monthly با 100 درصد، بالاترین نرخ خود- استنادی و مجلهی Iranian journal of medical science با 88/6 درصد خود- استنادی، پایینترین نرخ خود- استنادی را داشتند. بیشترین میزان خود- استنادی مجلات در سال 2009، 34/42 درصد و کمترین میزان در سال 2005، 95/13 درصد بوده است. نتیجهگیری: میانگین نرخ خود- استنادی در مجلات به نسبت بالا است. این میزان بسیار نزدیک به سقف معمول خود- استنادیها در جهان است. نرخ خود- استنادی در فاصلهی سالهای اولیه، روندی افزایشی و در فاصلهی سالهای پایانی (09-2008) رشدی300 درصدی داشته است. بنابراین، مجلات بایستی در کاهش این نرخ و تلاش در جهت جذب استناد از سایر مجلهها بیشتر تلاش کنند. واژههای کلیدی: نشریات ادواری؛ مجلات حوزهی پزشکی؛ .Scopus
عنوان مقاله [English]
Evaluation of Self-Citation of Iranian Scientific Medical Journals Indexed in Scopus Citation Index
نویسندگان [English]
- Hiwa Abdekhoda 1
- Alireza Noruzi 2
1 PhD Student, Health Information Management, Exceptional Talent Center, Tehran University of Medical Sciences, Tehran, Iran.
2 PhD, Assistance Professor, Library and Information Sciences, Tehran University, Tehran, Iran
چکیده [English]
Introduction: Self-citation is considered as one of the greatest shortcomings of citation analysis. Although self-citation is natural for journals, its excessive use would eliminate the journal from evaluations made by databases. This study examined the rate of self-citation of Iranian scientific medical journals in English indexed in Scopus Citation Index during 2005-2009. Methods: This descriptive survey used citation analysis. The study population included scientific medical journals (n = 16) published in English and indexed in the Scopus database. Data was collected using a researcher-developed checklist whose validity was confirmed. Through direct observations and referring to Scopus Citation Index, the titles of journals were searched and their resources were evaluated. Data was analyzed by SPSS and Excel. Results: Based on the results, the average rate of self-citation among the studied journals was 29.64% while 14.43% of the total citations were self-citations. The highest and lowest rates of self-citations belonged to Hepatitis Monthly Journal (100%) and Iranian Journal of Medical Sciences (6.88%), respectively. In addition, highest and lowest rates of self-citations were observed in 2009 (42.34%) and 2005 (13.95%), respectively. Conclusion: The mean rate of self-citation is relatively high among Iranian journals, i.e. it is very close to the self-citation limit in the world. The rates increased by 300% since the first studied year (2005) to the last year (2009). Thus, journals should reduce this rate and try to attract more citations from other journals. Key words: Periodicals; Medical Journalism; Scopus.