نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

• سید حمیدرضا شاوران ¹
• سعید رجایی پور, ²
• ایرج کاظمی, ³
• بی بی عشرت زمانی ⁴

¹ دکتری، مدیریت آموزشی، دانشکده‌ی علوم تربیتی، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران

² استادیار، مدیریت آموزشی، دانشکده علوم تربیتی، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران

³ استادیار، گروه آمار، دانشکده علوم، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران

⁴ دانشیار، فناوری آموزشی، دانشگاه اصفهان. اصفهان، ایران

چکیده

م
قدمه: دانشگاه‌ها و اعضای هیأت علمی آن‌ها مسؤول تربیت دانشجویانی هستند که مسؤولیت‌های اجتماعی موجود در جامعه را بر عهده می‌گیرند. برای تحقق اهداف جامعه و دانشگاه، اعضای هیأت علمی باید به رؤسای خود، همکاران و دانشجویان اعتماد کنند. اعتماد، باور استادان به قابلیت‌های جمعی را در پی خواهد داشت و موجب خودکارامدی جمعی اعضای هیأت علمی ‌خواهد شد. هدف این مطالعه، شناسایی نقش اعتماد در خودکارامدی جمعی اعضای هیأت علمی ‌دانشگاه‌های منتخب دولتی شهر اصفهان بود.
روش بررسی: مطالعه‌ی حاضر از نوع توصیفی- همبستگی بود که در آن 261 نفر از اعضای هیأت علمی ‌دانشگاه‌های اصفهان، علوم پزشکی و صنعتی اصفهان در سال تحصیلی90-1389، به روش نمونه‌گیری تصادفی طبقه‌ای متناسب با حجم انتخاب شدند. ابزارهای جمع‌آوری اطلاعات، پرسش‌نامه‌های استاندارد اعتماد سازمانی و محقق ساخته‌ی خودکارامدی جمعی بودند و روایی صوری و محتوایی آن‌ها توسط متخصصان تأیید شد و ضریب پایایی آن‌ها به ترتیب 81/0 و 89/0 محاسبه گردید. بررسی‌های آماری با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی و از طریق نرم‌افزار SPSS نسخه‌ی 16 صورت گرفت. برای تحلیل داده‌ها از روش‌های آماری همبستگی و رگرسیون چندگانه استفاده شد.
یافته‌ها: اعتماد و خودکارامدی جمعی اعضای هیأت علمی ‌دانشگاه‌های اصفهان، علوم پزشکی و صنعتی اصفهان همبستگی معنی‌دار دارند
(63/0 = r) و 65 درصد از تغییرات خودکارامدی جمعی آن‌ها توسط اعتماد و مؤلفه‌های آن قابل پیش‌بینی می‌باشد. یافته‌ها حاکی از آن است که
67 درصد از تغییرات خودکارامدی جمعی اعضای هیأت علمی دانشگاه اصفهان، تنها از طریق مؤلفه‌های اعتماد به همکاران و اعتماد به دانشجویان قابل پیش‌بینی است. تغییرات خودکارامدی جمعی توسط مؤلفه‌ی اعتماد به دانشجویان، در دانشگاه علوم پزشکی به میزان 41 درصد قابل پیش‌بینی می‌باشد و در دانشگاه صنعتی اصفهان 69 درصد از این تغییرات از طریق مؤلفه‌های اعتماد به رئیس و اعتماد به همکاران، قابل پیش‌بینی است.
نتیجه‌گیری: اعتماد و خودکارامدی جمعی اعضای هیأت علمی همبستگی معنی‌داری دارند و خودکارامدی جمعی ‌از طریق اعتماد و مؤلفه‌های آن قابل پیش‌بینی می‌باشد، بنابراین اهمیت ایجاد روابط و فضای سازمانی همراه با اعتماد برجسته می‌شود. در همین راستا، رؤسای دانشکده‌ها و دانشگاه‌ها باید در زمینه‌ی ترویج فرهنگ اعتماد همت گمارند و با ایجاد جو سازمانی مناسب، در پی انسجام، هماهنگی و تقویت باورهای خودکارامدی جمعی باشند. این اقدامات می‌تواند تسهیل و ایجاد بسترهای لازم برای موفقیت اعضای هیأت علمی و دانشجویان را فراهم کند.

کلیدواژه‌ها

• اعتماد
• خودکارامدی
• اعضای هیأت علمی
• دانشگاه‌ها

عنوان مقاله [English]

Role of Trust and Collective Efficacy among the Faculty Members at University of Isfahan, Isfahan University of Medical Sciences, and Isfahan Industrial University, Iran*

نویسندگان [English]

• Sayed Hamid Raza Shavaran ¹
• Saeed Rajaeepour, ²
• Iraj Kazemi, ³
• Bibi-Eshrat Zamani ⁴

¹ PhD Candidate, Educational Administration, School of Education, The University of Isfahan, Isfahan, Iran

² Assistant Professor, Educational Administration, School of Education, The University of Isfahan, Isfahan, Iran

³ Assistant Professor, Statistics, School of Sciences, The University of Isfahan, Isfahan, Iran

⁴ Associate Professor, Instructional Technology, The University of Isfahan. Isfahan, Iran

چکیده [English]

Introduction: Universities and their faculty members are responsible for educating students for social
responsibilities. If the faculty members are to contribute to the attainment of university and societal goals,
they should trust their dean, colleagues, and students. This will facilitate the collective efficacy of faculty
members. If faculty members believe in their collective abilities, the attainment of academic goals
becomes feasible. The main objective of this research was to study the relationship between trust and
collective efficacy of faculty members in Isfahan selective public universities, Iran.
Methods: This was a descriptive-correlation study. From all faculty members of University of Isfahan,
Isfahan University of Medical Sciences, and Isfahan Industrial University a sample of 261 subjects was
selected through proportional stratified random sampling in 2011. Data gathering tools included the
standardized questionnaire of organizational trust and a self-administered questionnaire of collective
efficacy, which their reliability coefficients were estimated 0.81 and 0.89, respectively. To analyze the
collected data, SPSS software version 16 was utilized and analysis was done through descriptive and
inferential statistics including correlation and multiple regression.
Results: The findings indicated that collective efficacy was affected by faculty members’ trust and its
components in all three universities. However, collective efficacy at University of Isfahan could be
predicted only through trust in students and colleagues. Trust in students affected the collective efficacy of
Isfahan University of Medical Sciences faculty members, while the collective efficacy of faculty members
in Isfahan Industrial University could be predicted through trust in dean and colleagues.
Conclusion: Collective efficacy of the faculty members may be predicted through trust and its components.
It is, therefore, suggested that university chancellors, college deans, and departments chairpersons attempt to
create and maintain a space of trust for faculty members. This can be accomplished through encouraging
cooperative culture, maintaining coordination among academic departments, and faculty empowerment.
These measures would lead to the improvement of university performance in general

کلیدواژه‌ها [English]

• Trust
• Self Efficacy
• Faculty Members
• Universities