نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 دانشیار، مدیریت برنامه ریزی آموزشی، مرکز تحقیقات مدیریت سلامت و اقتصاد، دانشکده مدیریت بهداشت و انفورماتیک پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران

2 دانشجوی کارشناسی ارشد، کمیته‌ی تحقیقات دانشجویی، مدیریت خدمات بهداشتی درمانی، دانشکده‌ی مدیریت و اطلاع‌رسانی پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تبریز، تبریز، ایران

3 دانشیار مدیریت خدمات بهداشتی درمانی مرکز تحقیقات مدیریت خدمات بهداشتی درمانی تبریز دانشکده بهداشت مدیریت خدمات و اطلاعات پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تبریز، تبریز، ایران

4 دانشجوی کارشناسی ارشد، کمیته تحقیقات دانشجویی، مدیریت مراقبت های بهداشتی، دانشکده مدیریت خدمات بهداشتی و پزشکی اطلاعات، دانشگاه علوم پزشکی تبریز، تبریز، ایران

5 دانشجوی کارشناسی ارشد، کمیته تحقیقات دانشجویی، مدیریت بهداشت و درمان، دانشکده مدیریت بهداشت و انفورماتیک پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران

چکیده

مقدمه: یکی از مشکلاتی که در پی نارضایتی بیماران ایجاد می‌شود، ترخیص بدون توصیه پزشک است که علاوه بر موانعی که در روند درمان بیماری ایجاد می‌کند، بیمارستان‌ها را هم با مشکلات اساسی مواجه می‌کند. هدف این مطالعه، تعیین فاکتورهای ترخیص با رضایت شخصی و انجام مداخلات مناسب و امکان‌‌‌‌‌‌پذیر جهت کاهش آن در بیمارستان مورد مطالعه بود.
روش بررسیمطالعه‌ی حاضر یک مطالعه‌ی مداخله‌ایی از نوع قبل و بعد بود که در سال 91-1390 در بیمارستان دکتر صولتی ارومیه اجرا گردید. ابتدا بر اساس فرم‌های ترخیص با رضایت شخصی جمع‌آوری شده در دفتر حاکمیت بالینی بیمارستان و نظرسنجی از پرستاران، میزان و دلایل ترخیص با رضایت شخصی استخراج و آنالیز شد. مداخلات مناسب از جمله ایجاد ارتباط مناسب بین پزشک و بیمار، اطلاع‌رسانی صحیح در زمان پذیرش و برگزاری کلاس‌های آموزشی توسط تیم حاکمیت بالینی بیمارستان انتخاب شد و 4 ماه پس از اجرای مداخلات، این اطلاعات دوباره آنالیز و با نتایج قبل از مداخله مقایسه شد. داده‌ها به وسیله‌ی نرم‌افزار Excel تحلیل و اطلاعات در قالب آمار توصیفی ارایه شد.
یافته‌ها: میزان ترخیص با رضایت شخصی قبل از انجام مداخلات 6/4 درصد بود. این میزان 4 ماه بعد از اجرای مداخلات به 8/2 درصد کاهش یافت. ناتوانی در پرداخت هزینه‌ها، مشکلات خانوادگی و شخصی، احساس بهبودی، نارضایتی از درمان و دوره‌ی طولانی درمان بیشترین دلایل ترخیص با رضایت شخصی در بیمارستان مورد پژوهش بود.
نتیجه‌گیری: بیماران به دلایل متفاوت، بیمارستان را با وجود توصیه‌ی پزشکان ترک می‌کنند. شناسایی ریسک فاکتورهای ترخیص با رضایت شخصی، یکی از گام‌های مهم طراحی مداخلات مهم در این زمینه می‌باشد. ارتقای ارتباط مناسب بین پزشک و بیمار، ارتقای کیفیت خدمات بیمارستان و استفاده از مددکاران اجتماعی راه‌کارهای مناسبی برای کاهش این میزان هستند.

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

Clinical Audit of Self-Discharge against Medical Advice in Dr. Soulati Hospital in Urmia, Iran*

نویسندگان [English]

  • Mohammad Hossein Yarmohammadian 1
  • Farrokh Mojahed 2
  • Reza Gholi Vahidi 3
  • Kamal Gholipour 4
  • Azad Shokri 5
  • Vahid Rasi 4

1 Associate Professor, Educational Planning Management, Health Management and Economic Research Center, School of Health Management and Medical Informatics, Isfahan University of Medical Sciences, Isfahan, Iran

2 MSc Student, Student Research Committee, Healthcare Management, Tabriz University of Medical Sciences, School of Health Services Management and Medical Information, Tabriz, Iran

3 Associate Professor, Health Services Management, Tabriz Health Services Management Research Center, School of Health Services Management and Medical Information, Tabriz University of Medical Sciences, Tabriz, Iran

4 MSc Student, Student Research Committee, Healthcare Management, School of Health Services Management and Medical Information, Tabriz University of Medical Sciences, Tabriz, Iran

5 MSc Student, Student Research Committee, Healthcare Management, School of Health Management and Medical Informatics, Isfahan University of Medical Sciences, Isfahan, Iran

چکیده [English]

Introduction: Discharge against medical advice (DAMA) may expose patients to an increased risk of
adverse medical outcomes. We conducted an intervention based on the factors associated with discharge
against medical advice for reducing DAMA.
Methods: This was a pretest-posttest intervention conducted in Dr. Soulati Hospital in Urmia, Iran, in
2011-2012. We analyzed the data extracted from the clinical governance office forms about self-discharge.
After determining causes of discharge against medical advice (DAMA) according to data in 2011, we
designed an intervention in clinical governance team to reduce the rate of self-discharges. Interventions like
effective relationship among physician and patient, financial support in DAMA cases, and assessing patients’
decision-making capacity were designed. Four months after implementing, we analyzed self-discharges
prevalence rate and result was compared with the previous year. Data were analyzed using the Excel
software and information presented by descriptive statistics.
Results: The rate of DAMA in the study hospital was found to be 4.6% which decreased to 2.8 percent of
all the discharged patients 4 months after the intervention. Among patients who discharged against
medical advice in this study, family or financial obstacle, patient’s healthy feeling, dissatisfaction with
their care, dislike of the hospital environment, prolonged hospitalization, and patient judgment of
improvement were the most important factor for their decision.
Conclusion: Discharge against medical advice comes from many factors and information about the
reasons for DAMA is necessary for identifying implementable strategies to reduce the likelihood and
adverse health consequences of DAMA. Enhancement of doctor-patient communication, improvement of
hospital environment and social workers could reduce the DAMA rate. The need for a clearly documented
system or guidelines for assessing and managing such patients is highlighted.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Patient Discharge
  • Personal Satisfaction
  • Clinical Audit
  • Clinical Governance
  • Hospital Administration
1. Kabirzadeh A, Rezazadeh E, Mohseni S B. Frequency and causes of discharge against physician advice in Buali
hospital in Sari. J North Khorasan Univ Med Sci 2008; 2(4): 57-62.
2. Khalighinejad N, Ataie M, Hadizadeh F. A guideline to clinical governance. Isfahan, Iran: Isfahan Medical
University Publication; 2008.                                                                                                                                                           3. Nguyen Thi PL, Briancon S, Empereur F, Guillemin F. Factors determining inpatient satisfaction with care. Soc
Sci Med 2002; 54(4): 493-504.
4. Rao JK, Weinberger M, Kroenke K. Visit-specific expectations and patient-centered outcomes: a literature
review. Arch Fam Med 2000; 9(10): 1148-55.
5. Weingart SN, Davis RB, Phillips RS. Patients discharged against medical advice from a general medicine service.
J Gen Intern Med 1998; 13(8): 568-71.
6. Onukwugha EC, Shaya FT, Saunders E, Weir MR. Ethnic disparities, hospital quality, and discharges against
medical advice among patients with cardiovascular disease. Ethn Dis 2009; 19(2): 172-8.
7. Taqueti VR. Leaving against medical advice. N Engl J Med 2007; 357(3): 213-5.
8. Carrese JA. Refusal of care: patients' well-being and physicians' ethical obligations: "but doctor, I want to go
home". JAMA 2006; 296(6): 691-5.
9. Brook M, Hilty DM, Liu W, Hu R, Frye MA. Discharge against medical advice from inpatient psychiatric
treatment: a literature review. Psychiatr Serv 2006; 57(8): 1192-8.
10. Jeffer EK. Against medical advice: Part I, A review of the literature. Mil Med 1993; 158(2): 69-73.
11.Alebiosu CO, Raimi TH. Discharge against medical advice. Trop Doct 2003; 33(3): 191-2.
12.Ottawa: Canadian Institute for Health Information. Hospital discharges by leading diagnoses and gender, Canada,
1999/00 [online]. [cited 2003 Jan 21]; Available from: URL:
http://secure.cihi.ca/cihiweb/en/media_26sep2001_tab4_e.html
13. Smith DB, Telles JL. Discharges against medical advice at regional acute care hospitals. Am J Public Health
1991; 81(2): 212-5.
14. Saitz R, Ghali WA, Moskowitz MA. The impact of leaving against medical advice on hospital resource
utilization. J Gen Intern Med 2000; 15(2): 103-7.
15.Alebiosu CO, Raimi TH. A study of hospital patients' discharge against medical advice in the Ogun State
University teaching hospital, Sagamu Nigeria. Nigeria Medical Practitioner 2001; 40: 33-5.
16.Anis AH, Sun H, Guh DP, Palepu A, Schechter MT, O'Shaughnessy MV. Leaving hospital against medical
advice among HIV-positive patients. CMAJ 2002; 167(6): 633-7.
17. Seaborn MH, Osmun WE. Discharges against medical advice: a community hospital's experience. Can J Rural
Med 2004; 9(3): 148-53.
18. Franks P, Meldrum S, Fiscella K. Discharges against medical advice: are race/ethnicity predictors? J Gen Intern
Med 2006; 21(9): 955-60.
19.Ding R, Jung JJ, Kirsch TD, Levy F, McCarthy ML. Uncompleted emergency department care: patients who
leave against medical advice. Acad Emerg Med 2007; 14(10): 870-6.
20.Devitt PJ, Devitt AC, Dewan M. Does identifying a discharge as "against medical advice" confer legal
protection? J Fam Pract 2000; 49(3): 224-7.
21.Hwang SW, Li J, Gupta R, Chien V, Martin RE. What happens to patients who leave hospital against medical
advice? CMAJ 2003; 168(4): 417-20.
22.Glick ID, Braff DL, Johnson G, Showstack JA. Outcome of irregularly discharged psychiatric patients. Am J
Psychiatry 1981; 138(11): 1472-6.
23.Beauchamp TL, Childress JF. Principles of Biomedical Ethics. 5th ed. Oxford, UK: Oxford University Press;
2001.
24.Devitt PJ, Devitt AC, Dewan M. An examination of whether discharging patients against medical advice protects
physicians from malpractice charges. Psychiatr Serv 2000; 51(7): 899-902.
25. Saitz R, Ghali WA, Moskowitz MA. Characteristics of patients with pneumonia who are discharged from
hospitals against medical advice. Am J Med 1999; 107(5): 507-9.
26.Berger JT. Discharge against medical advice: ethical considerations and professional obligations. J Hosp Med
2008; 3(5): 403-8.
27.Mallardi V. The origin of informed consent. Acta Otorhinolaryngol Ital 2005; 25(5): 312-27. [In Italian].
28. Tavallaei SA, Asari Sh, Habibi M, Khodami HR, Siavoshi Y, Nouhi S, et al. Discharge against medical active
from psychiatric ward. J Mil Med 2006; 8(1): 24-30.
29.Akiode O, Musa AA, Shonubi AM, Salami BA, Oyelekan AA. Trends of discharges against medical advice in a
suburban surgical practice in Nigeria. Trop Doct 2005; 35(1): 51-2.
30. Jones RC, Holden T. A guide to assessing decision-making capacity. Cleve Clin J Med 2004; 71(12): 971-5.