نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

• محمد حسین یارمحمدیان ¹
• فرخ مجاهد ²
• رضا قلی وحیدی ³
• کمال قلی پور ⁴
• آزاد شکری ⁵
• وحید راثی ⁴

¹ دانشیار، مدیریت برنامه ریزی آموزشی، مرکز تحقیقات مدیریت سلامت و اقتصاد، دانشکده مدیریت بهداشت و انفورماتیک پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران

² دانشجوی کارشناسی ارشد، کمیته‌ی تحقیقات دانشجویی، مدیریت خدمات بهداشتی درمانی، دانشکده‌ی مدیریت و اطلاع‌رسانی پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تبریز، تبریز، ایران

³ دانشیار مدیریت خدمات بهداشتی درمانی مرکز تحقیقات مدیریت خدمات بهداشتی درمانی تبریز دانشکده بهداشت مدیریت خدمات و اطلاعات پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تبریز، تبریز، ایران

⁴ دانشجوی کارشناسی ارشد، کمیته تحقیقات دانشجویی، مدیریت مراقبت های بهداشتی، دانشکده مدیریت خدمات بهداشتی و پزشکی اطلاعات، دانشگاه علوم پزشکی تبریز، تبریز، ایران

⁵ دانشجوی کارشناسی ارشد، کمیته تحقیقات دانشجویی، مدیریت بهداشت و درمان، دانشکده مدیریت بهداشت و انفورماتیک پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران

چکیده

مقدمه: یکی از مشکلاتی که در پی نارضایتی بیماران ایجاد می‌شود، ترخیص بدون توصیه پزشک است که علاوه بر موانعی که در روند درمان بیماری ایجاد می‌کند، بیمارستان‌ها را هم با مشکلات اساسی مواجه می‌کند. هدف این مطالعه، تعیین فاکتورهای ترخیص با رضایت شخصی و انجام مداخلات مناسب و امکان‌‌‌‌‌‌پذیر جهت کاهش آن در بیمارستان مورد مطالعه بود.
روش بررسی: مطالعه‌ی حاضر یک مطالعه‌ی مداخله‌ایی از نوع قبل و بعد بود که در سال 91-1390 در بیمارستان دکتر صولتی ارومیه اجرا گردید. ابتدا بر اساس فرم‌های ترخیص با رضایت شخصی جمع‌آوری شده در دفتر حاکمیت بالینی بیمارستان و نظرسنجی از پرستاران، میزان و دلایل ترخیص با رضایت شخصی استخراج و آنالیز شد. مداخلات مناسب از جمله ایجاد ارتباط مناسب بین پزشک و بیمار، اطلاع‌رسانی صحیح در زمان پذیرش و برگزاری کلاس‌های آموزشی توسط تیم حاکمیت بالینی بیمارستان انتخاب شد و 4 ماه پس از اجرای مداخلات، این اطلاعات دوباره آنالیز و با نتایج قبل از مداخله مقایسه شد. داده‌ها به وسیله‌ی نرم‌افزار Excel تحلیل و اطلاعات در قالب آمار توصیفی ارایه شد.
یافته‌ها: میزان ترخیص با رضایت شخصی قبل از انجام مداخلات 6/4 درصد بود. این میزان 4 ماه بعد از اجرای مداخلات به 8/2 درصد کاهش یافت. ناتوانی در پرداخت هزینه‌ها، مشکلات خانوادگی و شخصی، احساس بهبودی، نارضایتی از درمان و دوره‌ی طولانی درمان بیشترین دلایل ترخیص با رضایت شخصی در بیمارستان مورد پژوهش بود.
نتیجه‌گیری: بیماران به دلایل متفاوت، بیمارستان را با وجود توصیه‌ی پزشکان ترک می‌کنند. شناسایی ریسک فاکتورهای ترخیص با رضایت شخصی، یکی از گام‌های مهم طراحی مداخلات مهم در این زمینه می‌باشد. ارتقای ارتباط مناسب بین پزشک و بیمار، ارتقای کیفیت خدمات بیمارستان و استفاده از مددکاران اجتماعی راه‌کارهای مناسبی برای کاهش این میزان هستند.

کلیدواژه‌ها

• ترخیص بیمار
• رضایت شخصی
• ممیزی بالینی
• حاکمیت بالینی
• مدیریت بیمارستان

عنوان مقاله [English]

Clinical Audit of Self-Discharge against Medical Advice in Dr. Soulati Hospital in Urmia, Iran*

نویسندگان [English]

• Mohammad Hossein Yarmohammadian ¹
• Farrokh Mojahed ²
• Reza Gholi Vahidi ³
• Kamal Gholipour ⁴
• Azad Shokri ⁵
• Vahid Rasi ⁴

¹ Associate Professor, Educational Planning Management, Health Management and Economic Research Center, School of Health Management and Medical Informatics, Isfahan University of Medical Sciences, Isfahan, Iran

² MSc Student, Student Research Committee, Healthcare Management, Tabriz University of Medical Sciences, School of Health Services Management and Medical Information, Tabriz, Iran

³ Associate Professor, Health Services Management, Tabriz Health Services Management Research Center, School of Health Services Management and Medical Information, Tabriz University of Medical Sciences, Tabriz, Iran

⁴ MSc Student, Student Research Committee, Healthcare Management, School of Health Services Management and Medical Information, Tabriz University of Medical Sciences, Tabriz, Iran

⁵ MSc Student, Student Research Committee, Healthcare Management, School of Health Management and Medical Informatics, Isfahan University of Medical Sciences, Isfahan, Iran

چکیده [English]

Introduction: Discharge against medical advice (DAMA) may expose patients to an increased risk of
adverse medical outcomes. We conducted an intervention based on the factors associated with discharge
against medical advice for reducing DAMA.
Methods: This was a pretest-posttest intervention conducted in Dr. Soulati Hospital in Urmia, Iran, in
2011-2012. We analyzed the data extracted from the clinical governance office forms about self-discharge.
After determining causes of discharge against medical advice (DAMA) according to data in 2011, we
designed an intervention in clinical governance team to reduce the rate of self-discharges. Interventions like
effective relationship among physician and patient, financial support in DAMA cases, and assessing patients’
decision-making capacity were designed. Four months after implementing, we analyzed self-discharges
prevalence rate and result was compared with the previous year. Data were analyzed using the Excel
software and information presented by descriptive statistics.
Results: The rate of DAMA in the study hospital was found to be 4.6% which decreased to 2.8 percent of
all the discharged patients 4 months after the intervention. Among patients who discharged against
medical advice in this study, family or financial obstacle, patient’s healthy feeling, dissatisfaction with
their care, dislike of the hospital environment, prolonged hospitalization, and patient judgment of
improvement were the most important factor for their decision.
Conclusion: Discharge against medical advice comes from many factors and information about the
reasons for DAMA is necessary for identifying implementable strategies to reduce the likelihood and
adverse health consequences of DAMA. Enhancement of doctor-patient communication, improvement of
hospital environment and social workers could reduce the DAMA rate. The need for a clearly documented
system or guidelines for assessing and managing such patients is highlighted.

کلیدواژه‌ها [English]

• Patient Discharge
• Personal Satisfaction
• Clinical Audit
• Clinical Governance
• Hospital Administration