زهرا زارع فضل‌الهی؛ معصومه خوش‌کلام اقدم؛ هادی لطف‌نژاد افشار؛ محمد جبرییلی
دوره 8، شماره 3 ، مرداد و شهریور 1390
چکیده
مقدمه: پرونده‌ی پزشکی بیمار مهم‌ترین منبع برای تحقیقات،آموزش پزشکی و مراجع قضایی به شمار می‌رود و عملکرد پزشک به عنوان سرپرست تیم درمانی در مورد ثبت دقیق و صحیح اطلاعات، حایز اهمیت می‌باشد. ثبت کامل تمام موارد شکستگی در شرح تشخیص لازم و ضروری است. از این‌رو تحقیق حاضر به منظور تعیین میزان رعایت اصول تشخیص نویسی در پروندههای پزشکی ...
بیشتر
مقدمه: پرونده‌ی پزشکی بیمار مهم‌ترین منبع برای تحقیقات،آموزش پزشکی و مراجع قضایی به شمار می‌رود و عملکرد پزشک به عنوان سرپرست تیم درمانی در مورد ثبت دقیق و صحیح اطلاعات، حایز اهمیت می‌باشد. ثبت کامل تمام موارد شکستگی در شرح تشخیص لازم و ضروری است. از این‌رو تحقیق حاضر به منظور تعیین میزان رعایت اصول تشخیص نویسی در پروندههای پزشکی بیماران بستری به علت شکستگی در بیمارستان شهید مطهری ارومیه انجام گرفت.روش بررسی: این پژوهش از نوع توصیفی- مقطعی بود و بر روی پرونده‌ی بیماران بستری دچار شکستگی در سال 1386 بیمارستان شهید مطهری دانشگاه علوم پزشکی ارومیه انجام شد. تعداد 400 پرونده‌ی بیماران بستری دچار شکستگی به روش نمونه‌گیری تصادفی انتخاب گردید، سپس ثبت یا عدم ثبت اطلاعات مورد نیاز شامل محل آناتومیک، نوع، شکل، علت خارجی و جراحات همراه شکستگی در چک لیستی که روایی و پایایی آن مورد تأیید صاحب‌نظران قرارگرفته بود، جمع‌آوری گردید و نتایج به صورت جداول فراوانی ارایه گردید.یافته‌ها: بیشترین میزان ثبت مربوط به محل یا موضع شکستگی (25/91 درصد) و کمترین میزان ثبت مربوط به شکل شکستگی (7 درصد) بود. در هیچ پرونده‌ای همه‌ی موارد نوع، شکل، محل، علت و جراحات همراه شکستگی در شرح تشخیص نوشته نشده بود و فقط در 25/1 درصد از پرونده‌ها، 4 مورد از موارد شکستگی به طور کامل در پرونده ثبت شده بود.نتیجه‌گیری: ثبت ناقص تشخیص نهایی توسط پزشکان، یکی از مشکلات مهم مستندسازی است. پرونده نویسی یکی از مسؤولیت‌های مهم پزشک و کادر درمانی است، اما نتایج به دست آمده نشان می‌دهد که این مسؤولیت جدی گرفته نشده است. برگزاری کارگاه‌های آموزشی برای پزشکان و برقراری پشتوانه‌های اجرایی می‌تواند میزان رعایت اصول مستندسازی در پروندههای بیماران را ارتقا دهد.واژههای کلیدی: مستندسازی؛ مدارک پزشکی؛ بیماران بستری؛ شکستگی استخوان.
هادی لطف نژاد افشار؛ زهرا زارع فضل الهی؛ معصومه خوش کلام؛ پیمان رضایی هاچه سو
دوره 6، شماره 1 ، فروردین 1388
چکیده
مقدمه: با وجود توسعه قابل توجهی که در طول چند دهه اخیر در این کشور در بخش مراقبت بهداشت روان صورت پذیرفته، توجه چندانی به ثبت اطلاعات بهداشت روان نشده است. در حال حاضر یک نظام کارآمد ملی ثبت بهداشت روان که بتواند نیازهای این بخش را برآورده کند وجود ندارد؛ هدف پژوهش حاضر ارائه ساختار مقدماتی نظام ثبت اطلاعات بهداشت روان در ایران بود. ...
بیشتر
مقدمه: با وجود توسعه قابل توجهی که در طول چند دهه اخیر در این کشور در بخش مراقبت بهداشت روان صورت پذیرفته، توجه چندانی به ثبت اطلاعات بهداشت روان نشده است. در حال حاضر یک نظام کارآمد ملی ثبت بهداشت روان که بتواند نیازهای این بخش را برآورده کند وجود ندارد؛ هدف پژوهش حاضر ارائه ساختار مقدماتی نظام ثبت اطلاعات بهداشت روان در ایران بود. روش بررسی: در این مطالعه تطبیقی نظام ملی ثبت بهداشت روان انگلستان، مالزی و ایران در سال 1383 مورد مطالعه قرار گرفت. منبع جمع‌آوری داده‌ها شامل منابع کتابخانه‌ای، شبکه‌های اطلاع‌رسانی و مشاوره با متخصصان داخل و خارج کشور بود. ابزار جمع‌آوری داده‌ها فرم‌های اطلاعاتی بود که روایی آن با نظر متخصصان تأیید شد. تحلیل یافته‌ها به صورت نظری و مقایسه‌ای صورت گرفت. مدل مقدماتی نظام ملی ثبت اطلاعات بهداشت روان با توجه به شرایط اقتصادی، فرهنگی و جغرافیایی ایران تدوین گردید. یافته‌ها: برای نظام ملی ثبت بهداشت روان ایران الگویی در شش محور اصلی پیشنهاد شد. یافته‌های پژوهش نشان داد که به منظور بهینهسازی ثبت اطلاعات بهداشت روان در کشور، تجدید نظر کلی در اهداف، ساختار، عناصر اطلاعاتی، معیار ثبت، فرایند گردآوری داده‌ها و سیستم‌های طبقه بندی در نظام فعلی ثبت اطلاعات بهداشت روان کشور بر اساس الگوی پیشنهادی ضرورت دارد. نتیجه‌گیری: کمبود یک نظام ملی ثبت بهداشت روان در ایران، کشور ما را با مشکلات جدی در زمینه‌های کنترل و پیشگیری بیماری‌های روانی، انجام تحقیقات اپیدمیولوژیکی، طراحی سیاست‌ها و استراتژی‌ها برای کنترل هزینه‌های ناشی از اختلالات روانی و بهبود کیفیت زندگی بیماران روبه‌رو کرده، که امید است با به کارگیری الگوی پیشنهادی بر بسیاری از مشکلات ذکر شده فائق آییم. واژههای کلیدی: بهداشت روانی؛ نظام‌های اطلاع رسانی؛ نظام‌های مدیریت اطلاعات.
هادی لطف‌نژاد افشار؛ شفیع حبیبی؛ فیروز قادری پاکدل
دوره 4، شماره 1 ، فروردین 1386
چکیده
مقدمه: علوم پزشکی و مراقبت‌های سلامت در دهه‌ی اخیر با شتاب فراوان به سوی پزشکی مبتنی بر شواهد به پیش می‌رود و در این وضعیت دستیابی به اطلاعات مرتبط در سریع‌ترین زمان ممکن بدون استفاده از فن‌آوری اطلاعات و ارتباطات غیر ممکن است. مطالعه‌ی حاضر با هدف تعیین سواد رایانه‌ای و اطلاعاتی دانشجویان پزشکی (فیزیوپاتولوژی، اکسترن و انترن) ...
بیشتر
مقدمه: علوم پزشکی و مراقبت‌های سلامت در دهه‌ی اخیر با شتاب فراوان به سوی پزشکی مبتنی بر شواهد به پیش می‌رود و در این وضعیت دستیابی به اطلاعات مرتبط در سریع‌ترین زمان ممکن بدون استفاده از فن‌آوری اطلاعات و ارتباطات غیر ممکن است. مطالعه‌ی حاضر با هدف تعیین سواد رایانه‌ای و اطلاعاتی دانشجویان پزشکی (فیزیوپاتولوژی، اکسترن و انترن) دانشگاه علوم پزشکی ارومیه انجام گردید. روش بررسی: این مطالعه از نوع تحلیلی بود که در آن توانایی 166دانشجوی فیزیوپاتولوژی، اکسترن و انترن در مورد مهارت‌های رایانه‌ای و سواد اطلاعاتی در آبان‌ماه 1385 مورد ارزیابی قرار گرفت. برای گردآوری داده‌ها از پرسشنامه استفاده شد که روایی و پایایی آن مورد تأیید قرار گرفت، داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار آماری SPSS و آمار توصیفی- تحلیلی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته‌ها: بیشتر دانشجویان (3/71 درصد) در منزلشان به رایانه دسترسی داشتند. بیشتر دانشجویان (77 درصد) پیش از این هیچ گونه دوره‌ی آموزشی مربوط به رایانه و اطلاع‌رسانی را نگذرانده بودند. بیشتر دانشجویان توانایی ارسال (3/66 درصد) و دریافت نامه و پیوست کردن فایل به آن را (4/55 درصد) داشتند، اما با امکانات پیشرفته برای جستجو (7/27 درصد) و عملگرهای جستجو (4/5 درصد) آشنایی چندانی ندارند. در مورد استفاده از بانک‌های اطلاعاتی پزشکی تقریباً یک سوم از دانشجویان با این منابع آشنا بودند و از آنها استفاده می‌کردند. نتیجه‌گیری: بیشتر دانشجویان تحت پژوهش پیش از این هیچ گونه دوره آموزشی مربوط به رایانه را ندیده بودند، بنابراین دوره‌های آموزشی رسمی می‌تواند سریع‌تر دانشجویان را برای انجام کارهای آموزشی و پژوهشی با استفاده از سیستم‌های نوین رایانه‌ای توانمند سازد. همچنین آموزش آشنایی با بانک‌های اطلاعاتی پزشکی از منابعی هستند که می‌تواند به دانشجویان برای دسترسی سریع‌تر به مقالات مورد نیاز کمک کند. واژههای کلیدی: آگاهی؛ دانشجویان پزشکی؛ دانشگاه‌ها؛ انفورماتیک پزشکی
