سعید آصف زاده؛ سجاد غلامعلی پور؛ گلرخ عتیقه چیان
دوره 11، شماره 1 ، اردیبهشت 1393، ، صفحه 99-108
چکیده
مقدمه: منابع انرژی یکی از مهم‌ترین منابع خدمت رسانی در بیمارستان به شمار می‌‌آید. هدف از این پژوهش مقایسه‌ی میزان مصرف انرژی قبل و پس از اجرای طرح هدفمندی یارانه‌ها در بیمارستان‌های دانشگاه علوم پزشکی قزوین در سال‌های 1390-1388 بود. روش بررسی: این پژوهش کاربردی از دسته مطالعات تحلیلی- مقطعی است که در سال 1390 انجام شد. جامعه‌ی پژوهش شامل ...
بیشتر
مقدمه: منابع انرژی یکی از مهم‌ترین منابع خدمت رسانی در بیمارستان به شمار می‌‌آید. هدف از این پژوهش مقایسه‌ی میزان مصرف انرژی قبل و پس از اجرای طرح هدفمندی یارانه‌ها در بیمارستان‌های دانشگاه علوم پزشکی قزوین در سال‌های 1390-1388 بود. روش بررسی: این پژوهش کاربردی از دسته مطالعات تحلیلی- مقطعی است که در سال 1390 انجام شد. جامعه‌ی پژوهش شامل کلیه‌ی بیمارستان‌های دانشگاه علوم پزشکی قزوین(5 بیمارستان) بودند که به صورت سرشماری مورد مطالعه قرار گرفته‌اند. مراجعه به آمار و اسناد هزینه و مصرف در سال‌های 1390-1388، مبنای جمع‌آوری اطلاعات بوده است. داده‌های به‌دست آمده از طریق ورود به excell و نرم‌افزار آماری SPSS نسخه‌ی 19 با استفاده از آمار توصیفی و آزمون آماری t-student تحلیل شد. یافته‌ها: آزمون t-student نشان داد میانگین مقدار مصرف ماهیانه‌ی آب، برق و گاز در یک سال قبل و بعد از هدفمندی یارانه‌ها در بیمارستان‌های مورد مطالعه تفاوت معناداری نداشته است (457/0= Pvalue)، (64/0= Pvalue)، (68/0= Pvalue). اما میانگین مبلغ ماهیانه‌ی هر سه در یک سال قبل و بعد از هدفمندی یارانه‌ها به‌طور معناداری بیشتر از قبل بوده است (001/0≥ Pvalue). نتیجه‌گیری: برای بهینه‌سازی مصرف انرژی در بیمارستان‌ها بهتر است که استانداردهای مصرف در بخش‌های مختلف با توجه به آخرین سطح فن‌آوری و دیگر عوامل تأثیرگذار بر مصرف انرژی تعیین و به‌کار گرفته شود. واژه‌های کلیدی: مصرف انرژی؛ هدفمندی یارانه‌ها؛ بیمارستان‌ها
سعید آصف زاده؛ مهران علیجان زاده؛ سجاد غلامعلی پور؛ علی فرزانه
دوره 10، شماره 1 ، اردیبهشت 1392، ، صفحه 146-153
چکیده
مقدمه: پرداخت‌های مستقیم از جیب به عنوان یک منبع اصلی تأمین مالی سلامت در اغلب کشورها است که این پرداخت‌ها منجر به هزینه‌های کمرشکن خانوار می‌گردد. هدف این مطالعه، برآورد درصد خانوارهای مواجهه یافته با هزینه‌های کمرشکن سلامت در شهرک مینوی قزوین در سال 1390 بود.
روش بررسی: مطالعه به صورت تحلیلی در سال 1390 در شهرک مینو در قزوین ...
بیشتر
مقدمه: پرداخت‌های مستقیم از جیب به عنوان یک منبع اصلی تأمین مالی سلامت در اغلب کشورها است که این پرداخت‌ها منجر به هزینه‌های کمرشکن خانوار می‌گردد. هدف این مطالعه، برآورد درصد خانوارهای مواجهه یافته با هزینه‌های کمرشکن سلامت در شهرک مینوی قزوین در سال 1390 بود.
روش بررسی: مطالعه به صورت تحلیلی در سال 1390 در شهرک مینو در قزوین بر روی 100 خانوار (416 نفر) به صورت چند مرحله‌ای انجام شد. داده‌ها با استفاده از پرسش‌نامه‌ی خود‌ایفا که روایی آن توسط 5 تن از اساتید مجرب مورد تأیید قرار گرفت و پایایی آن با استفاده از آزمون Test-re test معادل 82 درصد بود، جمع‌آوری و برای تحلیل از آمار توصیفی و تحلیلی استفاده شد. ابتدا هزینه‌ی خوراکی (ضروری) از درآمد خانوار کسر شد و توان پرداخت خانوار به دست آمد، سپس در صورتی که هزینه‌های پزشکی مساوی یا بیشتر از 40 درصد توان پرداخت خانوار می‌شد جزء هزینه‌ی کمرشکن محسوب می‌گردید.
یافته‌ها: میزان مواجه‌ی خانوارها با هزینه‌های کمرشکن سلامت در بخش خدمات بستری، 3 درصد، سرپایی 3 درصد، دارو 1 درصد، آزمایشگاه 1 درصد، دندان‌پزشکی 16 درصد و مواجه‌ی کل برابر با 24 درصد بود. همچنین اکثریت هزینه‌های کمرشکن سلامت در چارک‌های درآمدی دوم و سوم اتفاق افتاد، که در این مطالعه چارک درآمدی دوم، 5/2 برابر بیشتر نسبت به چارک درآمدی چهارم در معرض هزینه‌های کمرشکن سلامت قرار گرفت.
نتیجه‌گیری: خانوارهای چارک‌های پایین درآمدی، بیشتر با این هزینه‌ها مواجه می‌شوند که می‌بایست سیاست‌های حمایتی برای این خانوارها در نظر گرفته شود.
