مدیریت اطلاعات سلامت
زهره مباشری؛ جاوید دهقان حقیقی؛ محمدرضا شهرکی؛ افسانه کریمی
چکیده
مقدمه: مستندسازی پرونده‌های پزشکی به شیوه صحیح از امور مهم در طی فرآیند تشخیص و درمان بیماری می‌باشد و به لحاظ درمانی، حقوقی، مالی و پژوهشی مهم است. هدف از انجام این تحقیق، تعیین میزان آگاهی دانشجویان پزشکی از اصول مستندسازی پرونده‌های پزشکی بود. روش بررسی: این مطالعه از نوع توصیفی-تحلیلی مقطعی بود که در سال تحصیلی ۱۴۰۰-۱۴۰۱ در دانشگاه ...
بیشتر
مقدمه: مستندسازی پرونده‌های پزشکی به شیوه صحیح از امور مهم در طی فرآیند تشخیص و درمان بیماری می‌باشد و به لحاظ درمانی، حقوقی، مالی و پژوهشی مهم است. هدف از انجام این تحقیق، تعیین میزان آگاهی دانشجویان پزشکی از اصول مستندسازی پرونده‌های پزشکی بود. روش بررسی: این مطالعه از نوع توصیفی-تحلیلی مقطعی بود که در سال تحصیلی ۱۴۰۰-۱۴۰۱ در دانشگاه علوم پزشکی زاهدان اجرا شد. جامعه پژوهش شامل دانشجویان پزشکی در مقاطع کارآموزی، کارورزی و دستیاری بودند. حجم نمونه ۲۶۰ نفر بود که با استفاده از روش نمونه‌گیری سهمیه‌ای انتخاب شدند. ابزار جمع‌آوری داده‌ها پرسشنامه‌ای محقق ساخته بود که روایی و پایایی آن مورد تایید قرار گرفت. برای توصیف میزان آگاهی دانشجویان بر حسب متغیرهای مورد بررسی از آمارهای توصیفی (فراوانی، درصد، میانگین نمره و انحراف معیار) و آزمون‌های تحلیلی (T-test و ANOVA) استفاده شد. یافته‌ها: میانگین نمره آگاهی کسب شده توسط جامعه پژوهش 02/14±92/64 از نمره کل 74 بود. بیشترین و کمترین میانگین نمره به ترتیب مربوط به اصول مرتبط با چارچوب زمانی تکمیل اطلاعات و اصول کلی مستندسازی پرونده پزشکی بود. آزمون رابطه میان متغیرهای پژوهش نشان داد که فقط رابطه میان دو متغیر میزان آگاهی و دوره تحصیلی دانشجویان معنی‌دار بود. نتیجه‌گیری : در این مطالعه میزان آگاهی دانشجویان از اصول مستندسازی پرونده پزشکی در حد مطلوب بود. ولی با مقایسه نتایج متفاوت حاصل از این پژوهش با مطالعات مشابه قبلی، می‌توان گفت که آموزش اصول مستندسازی در طول زمان تاثیر مثبتی بر ارتقاء سطح آگاهی دانشجویان داشته است.
علیرضا بنای یزدی پور؛ معصومه سرباز؛ بیتا دادپور؛ عطیه ملکی‌نژاد؛ خلیل کیمیافر
چکیده
مقدمه: پرونده پزشکی را می‌توان به عنوان سندی از فرایند درمان بیمار تعریف کرد. ثبت اطلاعات کامل و دقیق در فرم‌های پرونده بیماران مسموم، می‌تواند نقش بسیار مهمی در کدگذاری کامل پرونده پزشکی این بیماران داشته باشد. بنابراین، هدف از انجام پژوهش حاضر، تعیین میزان ثبت اطلاعات مورد نیاز کدگذاری در پرونده‌های بیماران بستری مسموم در بیمارستان ...
بیشتر
مقدمه: پرونده پزشکی را می‌توان به عنوان سندی از فرایند درمان بیمار تعریف کرد. ثبت اطلاعات کامل و دقیق در فرم‌های پرونده بیماران مسموم، می‌تواند نقش بسیار مهمی در کدگذاری کامل پرونده پزشکی این بیماران داشته باشد. بنابراین، هدف از انجام پژوهش حاضر، تعیین میزان ثبت اطلاعات مورد نیاز کدگذاری در پرونده‌های بیماران بستری مسموم در بیمارستان امام رضا (ع) مشهد بود.روش بررسی: این مطالعه به صورت توصیفی- مقطعی در سال 1398 انجام شد. 387 پرونده به روش نمونه‌گیری تصادفی ساده از میان تمام پرونده‌های بیماران بستری در بخش مسمومین بیمارستان امام رضا (ع) دانشگاه علوم پزشکی مشهد انتخاب و بازبینی گردید. ابزار تحقیق شامل چک‌لیستی معتبر و پایا بود. داده‌ها با استفاده از آمار توصیفی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته‌ها: نوع مسمومیت در 387 پرونده (100 درصد) ثبت شده بود. تنها در 20 پرونده (2/5 درصد) برای نام ماده مسمومیت‌زا، مسمومیت دارویی نامعلوم درج شده بود. علت خارجی مسمومیت‌ها در 183 پرونده (3/47 درصد) ذکر شده بود که تنها در 19 پرونده (9/4 درصد) مکان فرد در هنگام مواجهه و در 1 پرونده (3/0 درصد) نیز فعالیت فرد در هنگام مواجهه درج شده بود.نتیجه‌گیری: نتایج به دست آمده می‌تواند در جهت برنامه‌ریزی و تدوین دستورالعمل‌های لازم برای مستندسازی صحیح پرونده‌های پزشکی و امکان کدگذاری باکیفیت به کار گرفته شود.
اعظم السادات هاشمی؛ لیلا ریاحی؛ لیلا نظری‌منش
دوره 14، شماره 5 ، دی 1396، ، صفحه 194-198
چکیده
مقدمه: ثبت کامل و به موقع پرونده پزشکی بیماران، نقش مهمی در بهبود فعالیت‌های درمانی، آموزشی، پژوهشی و قانونی دارد. پرونده ناقص، انعکاس دهنده مراقبت و درمان ناقص است. پژوهش حاضر با هدف تعیین تأثیر اجرای دستورالعمل نحوه تکمیل پرونده بیماران توسط پزشکان بر میزان نواقص پرونده‌های پزشکی بیمارستان ضیائیان تهران صورت گرفت.روش بررسی: این ...
بیشتر
مقدمه: ثبت کامل و به موقع پرونده پزشکی بیماران، نقش مهمی در بهبود فعالیت‌های درمانی، آموزشی، پژوهشی و قانونی دارد. پرونده ناقص، انعکاس دهنده مراقبت و درمان ناقص است. پژوهش حاضر با هدف تعیین تأثیر اجرای دستورالعمل نحوه تکمیل پرونده بیماران توسط پزشکان بر میزان نواقص پرونده‌های پزشکی بیمارستان ضیائیان تهران صورت گرفت.روش بررسی: این مطالعه از نوع توصیفی- تحلیلی- کاربردی بود که به صورت گذشته‌نگر در سال 1395 انجام شد. جامعه پژوهش را 2413 پرونده پزشکی در ماه‌های مرداد و آذر تشکیل داد. نمونه‌ها شامل 324 پرونده ناقص مرداد ماه (قبل از مداخله) و 288 پرونده ناقص آذر ماه (بعد از مداخله) بود. جهت جمع‌آوری اطلاعات، از چک‌لیست ممیزی اوراق پرونده استفاده گردید. در نهایت، داده‌ها با استفاده از آزمون Wilcoxon مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته‌ها: میانگین نواقص پرونده‌های پزشکی قبل و بعد از مداخله به ترتیب 4/12 و 9/9 درصد به دست آمد. تأثیر معنی‌دار مداخله آموزشی در کاهش نواقص پرونده در فرم پذیرش و خلاصه ترخیص (012/0 = P)، درخواست مشاوره (048/0 = P)، گزارش عمل جراحی (001/0 > P)، خلاصه پرونده (001/0 = P) و بیهوشی (012/0 = P) مشاهده گردید، اما مداخله تأثیر معنی‌داری را در کل مستندسازی پرونده‌ها نشان نداد (238/0 = P).نتیجه‌گیری: بر اساس نتایج مطالعه حاضر، به نظر می‌رسد کاهش نواقص پرونده پزشکی در بیمارستان مورد بررسی معنی‌دار نبود که این امر می‌تواند بر روند درمان بیماران، کیفیت انتقال اطلاعات و استفاده در مراجع قانونی تأثیر بگذارد. نتایج پژوهش می‌تواند برای مسؤولان و مدیران بیمارستان در راستای برنامه‌ریزی بهینه مفید باشد.
مریم ورزش نژاد؛ مریم رسولی؛ منصوره زاغری تفرشی؛ رضا کاشف قربان پور
دوره 10، شماره 5 ، دی 1392، ، صفحه 645-654
چکیده
مقدمه: یکی از چالش‌های نظام سلامت، توسعه‌ی پرونده‌ی الکترونیک سلامت و کاربرد اصطلاحات بین‌المللی به منظور تعمیم معنایی است. بر این اساس، لازم است مراقبت‌های پرستاری به شیوه‌ای استاندارد و بر پایه‌ی یکی از سیستم‌های طبقه‌بندی موجود، در پرونده‌ی الکترونیک سلامت ثبت شود. هدف از انجام این پژوهش، شناسایی میزان انطباق و قابلیت استفاده ...
بیشتر
مقدمه: یکی از چالش‌های نظام سلامت، توسعه‌ی پرونده‌ی الکترونیک سلامت و کاربرد اصطلاحات بین‌المللی به منظور تعمیم معنایی است. بر این اساس، لازم است مراقبت‌های پرستاری به شیوه‌ای استاندارد و بر پایه‌ی یکی از سیستم‌های طبقه‌بندی موجود، در پرونده‌ی الکترونیک سلامت ثبت شود. هدف از انجام این پژوهش، شناسایی میزان انطباق و قابلیت استفاده از سیستم طبقه‌بندی مراقبت‌های بالینی در بخش‌های مراقبت ویژه‌ی نوزادان بود. روش بررسی: این مطالعه توصیفی از نوع تحلیل محتوا و جامعه‌ی پژوهش، تعداد 503 گزارش مراقبت‌های پرستاری ثبت شده در پرونده‌های نوزادان بستری در بخش‌های مراقبت ویژه‌ی نوزادان در 3 ماهه‌ی نخست سال 1390 و نیز 48 مورد مشاهده‌ی مراقبت‌های پرستاری به عمل آمده توسط پرستاران بود. ابزار گردآوری داده‌ها، پرسش‌نامه و سیاهه وارسی (چک لیست) مشاهده‌ای بود که روایی آن از طریق روایی محتوا و پایایی آن از طریق محاسبه‌ی ضریب توافق میان مشاهده‌گرها بررسی شد. مستندات پرستاران از طریق تحلیل محتوای آشکار مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت و عبارات به‌دست آمده با تشخیص‌ها و مداخلات سیستم کدگذاری و طبقه‌بندی مراقبت‌های بالینی انطباق داده شد و روایی این انطباق با استفاده از دلفی تایید گردید. یافته‌ها: بیشترین اجزای مراقبت در بخش مراقبت ویژه‌ی نوزادان، مربوط به جزء مراقبت تنفسی و دارودرمانی (5/16 درصد) بود. بیشترین فراوانی تشخیص‌های پرستاری، تشخیص‌های مربوط به وضعیت تنفسی نوزاد مثل وابستگی به دستگاه تهویه‌ی مکانیکی (1/21 درصد) و بیشترین مداخلات پرستاری، مربوط به مداخلاتی که با دستور پزشک انجام می‌شود، مثل خون‌گیری و دارو دادن (9/23 درصد) بود. در مرحله‌ی بعد، مراقبت‌های پرستاری انجام شده در بخش‌های مراقبت ویژه‌ی نوزادان مشخص و با سیستم طبقه‌بندی مراقبت‌های بالینی انطباق داده شد. میزان انطباق پایین (361/1 درصد) نشان‌دهنده‌ی عدم ثبت استاندارد مراقبت‌ها و در نتیجه نیاز به یک سیستم کدگذاری و طبقه‌بندی برای ثبت استاندارد مراقبت‌ها بود. نتیجه‌گیری: با عنایت به عدم آشنایی کامل پرستاران با فرآیند پرستاری و عدم بکارگیری آن در روند مستندسازی مراقبت‌ها، استفاده از سیستم طبقه‌بندی مراقبت‌های بالینی به عنوان چارچوبی برای ثبت گزارش‌های پرستاری در پرونده‌ی الکترونیک سلامت پیشنهاد می‌گردد. واژه‌های کلیدی: بخش مراقبت ویژه‌ی نوزادان؛ مستندسازی؛ طبقه‌بندی‌ها
