احمد رضا رئیسی؛ عفت محمدی؛ نورالدین منگلی زاده
دوره 10، شماره 5 ، دی 1392، ، صفحه 770-777
چکیده
دسترسی به خدمات سلامت از حقوق اساسی افراد در جوامع محسوب میشود. پوشش همگانی بیمهی سلامت با کاهش موانع مالی یکی از مهمترین راهکارها جهت دسترسی به خدمات سلامت است. دستیابی به پوشش همگانی فرآیند سادهای نیست، در بسیاری از کشورها که هماکنون به پوشش همگانی دست یافتهاند، اغلب اجرای آن چند دهه طول کشیده است. مطالعهی سیر تاریخی بیمهی ...
بیشتر
دسترسی به خدمات سلامت از حقوق اساسی افراد در جوامع محسوب میشود. پوشش همگانی بیمهی سلامت با کاهش موانع مالی یکی از مهمترین راهکارها جهت دسترسی به خدمات سلامت است. دستیابی به پوشش همگانی فرآیند سادهای نیست، در بسیاری از کشورها که هماکنون به پوشش همگانی دست یافتهاند، اغلب اجرای آن چند دهه طول کشیده است. مطالعهی سیر تاریخی بیمهی درمان کشورهای مختلف میتواند در بومیسازی بعضی از موقعیتها با توجه به شرایط بومی، فرهنگی و اسلامی کشور کمک نماید و از بسیاری از دوبارهکاریها و خطاهای غیر عمد جلوگیری نماید و در تسریع اجرای این روند در کشور اثربخش باشد. مقالهی حاضر با استفاده از مرور متون، تجربهی کشورها در توسعهی پوشش همگانی از طریق بیمهی اجتماعی سلامت در 5 کشور را مورد تحلیل و ارزیابی قرار داد. منابع جمعآوری اطلاعات با بهرهگیری از پایگاههای اطلاعاتی اینترنتی شامل 28 مطالعه به زبان انگلیسی بود که از سالهای 1999تا2011 میلادی انجام گرفته بودند. واژههای کلیدی که در جستجوی مقالات استفاده شدSocial health insurance، Social securityو Universal coverage بودند. یافتهها نشان داد که همهی کشورهای مورد بررسی در زمینهی پوشش همگانی رویکرد فزایندهای را دنبال کردند و توسعهی نظام در بعضی از آنها نسبت به بقیه، مدت زمان بیشتری طول کشیده است. بیشترین دورهی انتقال به کشور آلمان با 127 سال و کمترین آن به کشور کره جنوبی با 26 سال اختصاص داشت. در تمام کشورهای مورد بررسی حرکت برای پوشش کامل بیمهی اجتماعی سلامت فرایندی رو به رشد با گسترش نظاممند پوشش جمعیت در دورهی انتقال داشت. اما مقدمات سازمانیافتهی ارائه شده برای رسیدن به این گسترش متفاوت بود. عضویت در صندوقهای بیماری در بعضی از کشورها افزایش ثابتی داشت و در آغاز به صورت اختیاری بود، اما در کشورهای دیگر گسترش عضویت به وسیلهی سازمان مرکزی بیمهی درمانی با هدایت دولت انجام میگرفت. واژههای کلیدی: بیمهی سلامت؛ پوشش همگانی؛ بیمهی اجتماعی
احمدرضا رئیسی؛ عفت محمدی؛ مجتبی نوحی
دوره 10، شماره 2 ، تیر 1392
چکیده
مقدمه: سازمانهای بیمه از تأثیرگذارترین سازمانها در نظام سلامت میباشند که میتوانند از طریق قطع ارتباط مالی بین ارایه دهنده و گیرندهی خدمت به ارتقای اثربخشی، بهرهوری و رضایتمندی بیماران منجر شود. با توجه به اینکه سازمانهای کنونی بیمهی سلامت در کشور، با تعاریف و اهداف عالیهی بیمهی سلامت در جهان فاصله دارند، این مطالعه ...
بیشتر
مقدمه: سازمانهای بیمه از تأثیرگذارترین سازمانها در نظام سلامت میباشند که میتوانند از طریق قطع ارتباط مالی بین ارایه دهنده و گیرندهی خدمت به ارتقای اثربخشی، بهرهوری و رضایتمندی بیماران منجر شود. با توجه به اینکه سازمانهای کنونی بیمهی سلامت در کشور، با تعاریف و اهداف عالیهی بیمهی سلامت در جهان فاصله دارند، این مطالعه با هدف ارایهی راهکارهایی جهت ارتقای کمی و کیفی بیمههای سلامت کشور ایران انجام شده است. روش بررسی: مطالعهی حاضر به صورت کیفی در دو مرحله انجام شد. در ابتدا با بررسی متون از پایگاههای اطلاعاتی سازمانهای بیمهای و مقالات مرتبط و مطالعهی قوانین و مقررات مربوط به انواع بیمههای سلامت در کشور، ضعفها و آسیبهای موجود شناسایی و در مرحلهی بعد عوامل شناسایی شده به صورت چک لیست سازمان یافته که اعتبار آن با نظرسنجی از صاحبنظران با روش Delphi محرز گردید، در اختیار صاحبنظران دانشگاهی در اصفهان و تهران قرار گرفت و به بحث گذاشته شد. در نهایت چک لیستها با استفاده از نرمافزار SPSS اولویتبندی شدند و راهکارهایی پیشنهاد گردید. یافتهها: وجود سازمانهای بیمهای متعدد و ناهماهنگ، عدم وجود پوشش همگانی مشکلات مربوط به منبع هزینهای و سهم زیاد پرداخت از جیب توسط بیمه شده، مشکلات مربوط به تعرفهها و عدم ارتباط صحیح بین سازمانهای بیمهگر و مراکز بهداشتی درمانی، به عنوان مهمترین ضعفهای کنونی بیمههای سلامت شناسایی شد. یکپارچهسازی بیمههای سلامت بر اساس قوانین و یک الگوی مشخص و تعریف شده، تدوین صحیح بستهای بیمهی پایهی سلامت و شفافسازی مرز بین بیمههای پایه و مکمل، گسترش پوشش بیمهای، تدوین قوانینی جهت قطع ارتباط مالی بین ارایه دهنده و گیرندهی خدمت و در نهایت ایجاد همبستگی اجتماعی به گونهای که یارانههای متقاطع بین گروههای کم درآمد و پر درآمد وجود داشته باشد، راهکارهای منتخب جهت ارتقای کمی و کیفی سیستم بیمهی سلامت در کشور شناسایی شدند. نتیجهگیری: وزارتهای بهداشت، درمان، رفاه و تأمین اجتماعی باید جهت حل مشکلات مربوط به سیستم بیمهی سلامت، اقدامات اجرایی را بر اساس انجام مطالعات متعدد در این زمینه صورت دهند و تنها به ارایهی قوانین در برنامههای چند سالهی توسعه اکتفا نکنند؛ چراکه آسیبهای ادامهی این روند در نهایت متوجهی ضعیفترین اقشار جامعه (بیماران، افراد کم درآمد و ...) میشود. واژههای کلیدی: بیمه؛ بیمهی سلامت؛ مطالعهی کیفی
محمدحسین یارمحمدیان؛ عفت محمدی؛ فریده موحدی
دوره 8، (ویژه نامه ی مدیریت خدمات بهداشتی درمانی) ، اسفند 1390، ، صفحه 1226-1234
چکیده
انواع مطالعات را میتوان در دو دستهی کلی مطالعات اولیه و مطالعات ثانویه جای داد. از مهمترین مطالعات ثانویه مقالات مروری میباشند. پژوهشگر در مطالعهی مروری به بررسی جامع مجموعهی مقالات منتشر شده در یک زمینهی واحد و تحلیل آنها برای رسیدن به نتیجهای مشخص میپردازد. وجود شکاف و فاصلهی عمیق بین شواهد علمی روز یک حقیقت غیر ...
بیشتر
انواع مطالعات را میتوان در دو دستهی کلی مطالعات اولیه و مطالعات ثانویه جای داد. از مهمترین مطالعات ثانویه مقالات مروری میباشند. پژوهشگر در مطالعهی مروری به بررسی جامع مجموعهی مقالات منتشر شده در یک زمینهی واحد و تحلیل آنها برای رسیدن به نتیجهای مشخص میپردازد. وجود شکاف و فاصلهی عمیق بین شواهد علمی روز یک حقیقت غیر قابل انکار میباشد. شاید بتوان این فاصله را ناشی از انتشار عظیم مطالب دانست. به طور قطع، مطالعهی تمام این مطالب نیاز به زمان بسیار زیادی خواهد داشت. در رابطه با یک سؤال خاص، پیدا کردن یک مقالهی مروری با کیفیت، به مقدار قابل توجهی بر کیفیت مطالعهی شما میافزاید و از زمان مطالعه میکاهد. این نوع مقالات با فشرده کردن حجم بالایی از اطلاعات در قالبی قابل هضم میتوانند به پیشرفت علم کمک کنند. استفاده از مطالعات مروری به دلیل بمباران اطلاعات، مطالعات ضعیف، تناقضات موجود در نتایج مطالعات، از دست دادن زمان و سرمایه و شناسایی نیازهای پژوهشی ضروری میباشد. این مقاله نیز با هدف راهنمایی برای تدوین مقالهی مروری نگاشته شده است و در آن ضمن توصیف مقالات مروری به عنوان یک مطالعهی جامع و در سطح کلان، به بررسی دقیق انواع مقالات مروری، محتوا و ساختار این گونه مقالات پرداخته شده است. روش مطالعه در این مقاله مروری بود. ضمن مرور متون منتشر شده در زمینهی مقالات مروری، مشخص شد که این مقالات از ساختار همگن و سازمان یافتهای برخوردار نیستند. از اینرو پیشنهاد میشود که با توجه به نوع مطالعهی مروری و موارد کاربرد آن از ساختار مناسب و مرتبط با آن استفاده شود.